klsti286

315

RÓZDZIAŁ ». OBRÓBKA WICI I WŁÓKJiA

skich krajach; niekiedy są one umieszczone na podstawkach w rodzaju nóżek i wtedy cały przyrząd staje się podobny do prowizorycznego stolika, w którym miejsce blatu zastępują owe trzy podłużne pręty.

tkactwie. — 1. Kleszczka, używana przy wyrobie parcianych pasków do u rzęży na deseczce tkackiej (ob. § 336 i porówn. rys. 304 i 305). Brenno, pow. Leszno, Wielkopolska. — 2 i 3. Kleszczki służące do wyrobu nicielnic (o nicielnicach patrz w § Ii40). Targonie-Wity, pow. Łomża, Mazowsze. Rys autor.

323. Wyplatanie zupełnie obywa się bez węzłów, i polega na łączeniu wici Ii tylko zapomocą ich obginania. Znajduje ono nadzwyczaj rozległe zastosowanie w gospodarce ludowej Słowian; innemi słowy bardzo liczne działy tej gospodarki obfitują w plecione wyroby. Tu należą naprzykład jazy, koce, wiersze i inne wyroby rybackie, baty pasterzy, a dalej rozliczne przedmioty, służące do przechowywania zapasów oraz do transportu (kosze i t. p.), niektóre przyrządy kuchenne (przetaki, sita), części odzieży (plecione pasy, łapcie, kapelusze), części budowli (plecione ściany, prymitywne pułapy, lasy w suszarniach etc.), płoty i t. d.

W krajach egzotycznych można spotkać bardzo znaczną ilość rozmaitych technik plecenia, ale u Słowian naogół panuje ich niezbyt wiele.

Zanim jednak do nich przejdziemy, trzeba pierwej zaznaczyć, że plecenie kombinuje się .niekiedy z szyciem, albo nawet bywa przez nie zastępowane. Tak naprzykład w Czechach są w użyciu kosze (ob. fig. 291), uformowane w ten sposób, że poszczególne skręcone wici, (fig. 291, a) 290. Kleszczki, wzgl. iglice używane łączy się ze sobą przez zszywanie ich przy pomocy igły i grubej nitki.

wici jest walec ze słomy, dający

Także i przy spiralnej technice plecenia (ob. § 329) zachodzi niekiedy szycie, t. j. łączenie wici nie przez proste obcinanie, lecz przez przekłuwanie jednej zapomocą drugiej. Bywa to mianowicie wtedy, gdy jedną się łatwo przebijać ostrą witką.

32 7. Do pospolitych sposobów plecenia należy tak zwana technika warkoczowa, (fig. 292). Sama jej nazwa daje o niej dostateczne pojęcie i niepotrzebujemy jej bliżej opisywać. Jest ona w mniejszym lub większym stopniu znana we wszystkich ziemiach słowiańskich i używa się przy wyrobie plecionych sznurów, słomia-