klsti282

(ROZDZIAŁ "8/ OBRÓBKA' WICI

AŁÓKNA .

311

w zacHodni6j:.Serbochorwacji. Dawniej podobno leżały poniekąd w jej obrębie i Węgry, jak mają świadczyć wczesnośredniowieczne wykopaliska. Dziś jeszcze obejmuje ona część Alp, Francji i wkracza do Hiszpanji.

Północna połowa zasięgu jest niemal zupełnie zwarta: obejmuje prawie całe Polesie, Biało- i Wielkoruś, kraje bałtyckie, Finlandję i znaczną część Skandynawji. Znamy już dobrze rozerwane zasięgi identycznego typu (§§ 23, 85, 203, 304 i 309), a i w przyszłości będziemy mieli nieraz sposobność jeszcze się z niemi spotkać ,(§§ 332, 365, 519 i t. d.). Nie może ulegać żadnemu wątpieniu, że naogół (nie zawsze!) charakteryzują one stare wytwory kultury europejskiej. Nie jest wyłączone, że obie połowy dzisiejszego zasięgu przę-ślicy łopatkowatej niegdyś stanowiły mniej więcej jedną całość, to znaczy, że północny wschód Europy oraz obszar bałkańsko-pire-nejski stanowiły w ten lub inny sposób pod względem typu przę-ślic, podobnie jak może i pod względem typu kijanek (ob. § 611), konstrukcji dachu (ob. §

497) etc., jedną kulturalną prowincję. Kwe-stja ta jednak wymaga gruntownych i szczegółowych badań, skrzętnie uwzględniających 28?. 1—3. Przęślice łopatkowate. — 1. Berszty, NE od m i dane ikono ora- Grodna, Białoruś (Polska). — 2. Sporów, pow. Kosów ° poleski, Polesie (Polska). — 3. Chinocz, pow. Sarny, *    , Polesie (Polska). — 4. Przęślica krążołkowa, Szpanów,

Omówione wyżej    pow. Równe, Wołyń (Polska). Rys- autor,

typy przęślic bywają

używane albo bez wszelkiej podstawki, i wtedy zatyka się je po-prostu za pas lub w' dziurę, umyślnie wydłubaną w ławie, albo też są zaopatrzone w t. zw. przysiadki. Są to deszczułki, posiadające u jednego końca wgłębienie, służące do przyjęcia przęślicy. Nazwę swą zawdzięczają temu, że są przysiadane przez prządkę podczaę