klsti402

431

ROZDZIAŁ 16. ODZIEŻ

gole nazwy nic nam nie mówią o kroju odzieży, do jakiej się pierwotnie odnosiły.

S91. Sukmana męska. Wyry, pow. Sarny, Polesie (Polska). Rys. autor.

450. Sukmany bywają zwykle naturalnej barwy wełny, t. j. białej, czy szarawej, albo też brunatnej, względnie czarniawej; w niektórych krajach spotykamy się z używaniem sukna barwionego sztucznie. Odnośnie do Polski i prowincyj, sąsiadujących z nią od wschodu i północno-wschodu, zebrałem (z literatury i w terenie) dość dokładne dane o barwach sukmany męskiej. Rozmieszczenie geograficzne tych barwjestwcalezaj-mujące. Pozostaje ono niewątpliwie w pewnym związku z pospolitą maścią hodowanych owiec. Biały i szary kolor panuje na północy; jako przeważny lub wyłączny występował przedewszystkiem na Żmudzi (oprócz powiatu szawelskiego), na Łotwie, północno-wschodniej i południowo-wschodniej Białorusi, w Witebskiem i Czernihowskiem, w północno-wschodniej Miń-szczyźnie i na Polesiu (oprócz części zachodniej). Z drugiej strony z szarą Litwą łączy się szara Suwalszczyzna, wschodnie Mazowsze, część Podlasia oraz szara lub biała część Małopolski, ciągnąca się przez okolice Chęcin i Miechowa aż do Krakowskiego.

Przewagę lub wyłączność brunatnej barwy zastajemy na całej niemal Małorusi, w szczególności na całej Małorusi zachodniej, t. j. na zachodniej Ukrainie, Podolu, Pokuciu etc. (jednak na Wołyniu i sąsiedniej części Podola bardzo często występuje i barwa szara, a niekiedy nawet biała) oraz na Polesiu zachodniem i znacznej części Podlasia. Dalej przeważnie lub wyłącznie brunatną jest Małopolska wschodnia (Lubelskie, niektóre okolice Radomskiego i Kieleckiego)