Przechwytywanie w trybie pełnoekranowym 03 023335

HU U? Ofc’ & % Limit wydruku: 0

a o ©

Slrona 83/293

A. UutonU Kmtswa /n-hlń-ti' Tnyit. ZagaMah ItkttMnt.Wtnatmia XOS ISBN iS-Ol I4$ł»«. O hy WN PWN MUS

Ważnym aspektem działalności Rady są dyskusje naukowe, organizowane na cyklicznych spotkaniach zatytułowanych „Forum kultury słowa”. Biorą w nich udział nie tylko językoznawcy, lecz także socjologowie, psychologowie, prasoznawcy i specjaliści z innych nauk humanistycznych. Materiały z forów i inne prace naukowe są publikowane w książkach, wydawanych przez Radę²¹¹.

Organem o charakterze opiniodawczym i doradczym jest od wielu lat Komisja Kultury Języka Komitetu Językoznawstwa PAN. Skupia ona grono około 40 językoznawców, zainteresowanych problematyką kultury języka. Oprócz zagadnień ogólnych, komisja zajmuje się też szczegółowymi rozstrzygnięciami poprawnościowymi, publikowanymi następnie w „Biuletynach KKJ”.

Od 1990 r. działa Komisja Kultury Słowa Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Stawia ona sobie za cel upowszechnianie kultury języka rozumianej szeroko, nic ograniczającej się do zagadnień poprawności językowej, lecz obejmującej na przykład także kwestie etyki słowa.

Organizacjami społecznymi, krzewiącymi kulturę języka, są dwa towarzystwa: Towarzystwo Miłośników Języka Polskiego (którego organem jest dwumiesięcznik „Język Polski”) i Towarzystwo Kultury Języka (z miesięcznikiem „Poradnik Językowy”). Towarzystwa te były bardzo aktywne w latach 60. i 70. XX w. Organizowano wówczas liczne zebrania z odczytami popularnonaukowymi i dyskusje na tematy językowe.

Obecnie nic ma nagród czy wyróżnień, które byłyby przyznawane za działalność kulturalnojęzykową przez wymienione wyżej organizacje naukowe i społeczne. Przez krótki czas (w latach 1987-1989) przyznawano Nagrody im. Witolda Doroszewskiego. Laureatami tych nagród byli zarówno naukowcy, jak i dziennikarze, i działacze kulturalni i oświatowi z całej Polski oraz instytucje kulturalne.

Działalność kulturalnojęzykową w ostatnim dziesięcioleciu przeżywa znamienne przeobrażenia. Pod wpływem nowszych teorii ogólnojęzykoznawczych, a także zmiany zapatrywań na istotę kultury języka, odchodzi się od wąskiego rozumienia tego pojęcia. Działalność kulturalnojęzykową w coraz większym zakresie obejmuje upowszechnianie wiedzy o języku, a nic tylko udzielanie porad poprawnościowych. Coraz więcej normalywistów zwraca uwagę na takie elementy kultury języka, jak sprawność językowa, etyka i estetyka słowa. Odchodzi się od rozstrzygnięć katcgoryczno-nakazowych na rzecz poradnictwa i doradztwa językowego. Coraz powszechniej widzi się konieczność zróżnicowania poziomów normy językowej w polszczyżnie.

Od strony teoretycznej ścierają się dwie koncepcje: traktowania kultury języka w całości jako dyscypliny naukowej (takie stanowisko najkonsekwentniej repre-

^2,1 Si} to: m.in. Polszczyzna 2000. Orędzie o sianie języka na przelotnie tysiącleci, pod red. W. Pisarka. Kraków 1999; Język w mediach masowych, pod red. J Bralczyka i K. Mosiołck-Klosińskicj. Warszawa 2000, Znuany w puhlicznych zwycza/ach językowych, pod red. J. Bralczyka i K. Mosiołek--Kłosińskiej. Warszawa 2001.

Start

Itelix iLibrary Reader

9 Kultura języka polskie...

te Zrzuty ekranu

PL E3 ^