Przechwytywanie w trybie pełnoekranowym 03 023833

HU U? Ofc’ &    % Limit wydruku: 0

a o ©

Slrona 137/293

A. UutonU rtWrwu /n-hlń-ti' Tnyit. ZagaMah ItkttMnt.Wtnatmia XOS ISBN iS-OI I4$ł»«. O hy WN PWN Jrt>S

przykład form fleksyjnych. Nieznajomość różnic koniugacyjnych prowadzić może do udowadniania poprawności formy oni rozumią, „bo przecież: kłamiesz -kłamią, więc i rozumiesz - rozumią". Rzecz prosta, tego typu postawę wobec kwestii językowych mogą zajmować tylko osoby nicmającc podstawowej wiedzy z zakresu nauki o języku.

Postawy wobec języka scharakteryzowane powyżej mają kilka cech wspólnych. Przede wszystkim są one przejawem głębokiego zaangażowania (emocjonalnego czy tez racjonalnego) osób. które je prezentują, w kwestie językowe, a ściślej w zagadnienia normatywnojęzykowc. Osoby te traktują niewątpliwie język jako wartość, z zasady (o ile można sądzić z deklaracji i działalności’⁸²) jako wartość wyższą, immanentną. Po drugie - zaangażowanie w sprawy językowe jest pojmowane jako „walka o język” w takim kształcie, jaki nosiciele poszczególnych postaw uznają za optymalny (a więc „czysty”, „doskonały”, „logiczny” itp.). Po trzecie - wspólne jest także przekonanie o tym, że można wpływać na zjawiska i procesy językowe, a nawet na rozwój języka jako całości, czyli żc można, a w większości głoszonych poglądów - żc trzeba, żc powinno się, prowadzić określoną politykę językową. Wpływanie na zjawiska językowe powinno mieć, zdaniem głosicieli tych poglądów, charakter instytucjonalny; w skrajnej wersji mówi się nawet o działaniach karno-administracyjnych („mandatach za błędy językowe”). Wspólna jest także wiara w to, żc na rozwój języka mogą wpływać nawet poszczególne osoby, obdarzone dużym autorytetem (pisarze, politycy, językoznawcy).

16.1.4. Liberalizm językowy

Większością tych cech nic odznaczają się pozostałe postawy możliwe do zaobserwowania w^rśród współczesnych Polaków. Liberalizm językowy widać przede wszystkim w stosunku do innowacji językowych. Postawę tę można scharakteryzować jako bardzo tolerancyjną w odniesieniu do wszelkich zmian językowych: zapożyczeń obcych i wewnętrznych, wyrazów pochodzących ze środowiskowych odmian języka itd. Liberalizm językowy przejawia się też akceptacją form obocznych i wariantywnych w języku, nawet jeśli zwiększają one liczbę wyjątków. Tak więc. zgodnie z tą postawą, należy uznać za dopuszczalne (w wersji radykalniejszej: za równoprawne) formy podkoszulek i podkoszulka, studzienka i studzienka, Stasio i Stasiu, na dworze i na polu, a także wykonuję i wykonywam. kaszleć, kaszlać i kasłać. tych pomaratkz i tych pomarańczy, pisać pod adresem i pisać na adres, ten żołądź i ta żołądź, weź tę czapkę i weź tą czapkę itd. W zakresie form gramatycznych liberalizm językowy przejawia się tolerancją nic tylko wobec form regionalnych (na potu, oglądnąć.

^2,11 Przez działalność należy rozumieć lu wysyłanie lisldw, telefonowanie i interwencje skierowane do instytucji publicznych, głiśwnie do telewizji, radia, prasy.

137

Start

Itelix iLibrary Reader

9 Kultura języka polskie...

te Zrzuty ekranu

PL E3 ^