Przechwytywanie w trybie pełnoekranowym 07 20095709

Teoria komunikowania masowego - Denis McQuail - iLibrary Reader

E3 & O’ O □ §& Limit wydruku: 10

Strona 76/575

Spis treści -Teoria komunikowania... o

S O 0 © &

Następna strona (Page Down)|

l> M<Quail. fiww iomtmikomonta masourgo. SVj„rjw« 2007 ISBN 97X-XJ-OI-ISIJ3-M, C by W'N PWN 2007

masowych (42)

a 2.1. Od początku do mediów masowych (43)

a 2.2. Media drukowane -książka i bib Ho teka (44)

i® □ 2.3. Media drukowane -gazeta (47)

a 2.4. Inne media drukowane (50)

0 2.5. Film jako medium masowe (50)

a 2.6. Radio i telewizja (53)

a 2.7. Muzyka

fonograficzna (55)

i® □ 2.8. Rewolucja

komunikacyjna - media nowe wobec starych (57)

0 03 2.9. Zróżnicowanie mediów (59)

a 2.9.1. Wolność a kontrola (60)

3 2.9.2. Wymiary użycia i odbioru (62)

a Podsumowanie (64)

a Literatura uzupełniająca (64)

0 CZĘŚĆ n TEORIE (66)

® Qj Rozdział 3 Pojęcia i modele komunikowania masowego (66)

0 CZĘŚĆ m STRUKTURY (200)

produkt mediów - zasady i odpowiedzialność (200)

75 Rozdział 3. Pojęcia i modele komunikowania masowego

bycia i stylu masy (czy po prostu większości) ludzi. Miała ona często konotacje negatywne, główne z powodu swojego związku z domniemanymi preferencjami kulturowymi odbiorców „niewyrobionych”, pozbawionych właściwego osądu czy po prostu należących do niższych klas społecznych.

Sam termin jest już nieco przestarzały, po części dlatego że różnice klasowe nic są już tak ostre czy też tak silnie odczuwalnie nic oddzielają już profesjonalnej, wykształconej elity od licznej, ubogiej i źle wykształconej klasy robotniczej. Faktem jest również, że dotychczasowa hierarchia „smaku kulturalnego” nie jest obecnie powszechnie uznawana. Jednak idea kultury masowej jako zjawiska związanego wyłącznic z „niższymi klasami”, nawet w czasie gdy była w modzie, nie miała uzasadnienia empirycznego, ponieważ można ją było odnosić w niemal równym stopniu do normalnego doświadczenia kulturowego prawie każdego człowieka (zob. Wilcnsky 1964). Obecnie preferuje się raczej wyrażenie „kultura popularna”, ponieważ oznacza ono po prostu to, co lubi wielu czy nawet większość ludzi. Może ono także mieć pewne konotacje wskazujące szczególnie na to, co jest popularne wśród młodzieży. Ostatnie badania medio- i kul-turoznawcze (oraz socjologiczne) doprowadziły do bardziej pozytywnej oceny kultury popularnej. Według niektórych teoretyków mediów (zob. Fiskc 1987) sam fakt popularności jest oznaką wartości rozumianej w kategoriach politycznych i kulturowych.

3.6.1. Definicje i kontrasty

Próbując zdefiniować kulturę masową, często porównywano ją (na jej niekorzyść) z bardziej tradycyjnymi formami kultury (symbolicznej). Harold Wilcnsky (1964: 176) na przykład porównywał ją z „kulturą wysoką”, które to pojęcie odnosi się do dwóch zasadniczych cech produktu kultury:

(1) tworzy go (lub nadzoruje jego tworzenie) elita kulturalna działająca w ramach pewnej tradycji estetycznej, literackiej lub naukowej (...) (2) stosują się do niego standardy krytyki niezależne od konsumentów ich produktu (...) „Kultura masowa” oznaczać będzie produkty kulturowe wytwarzane wy/^rzme na rynek urnowy. Związane z tym cechy, nic należące jednak do definicji. to slandaryz/uja produktu i nunouv zaełurwanie podczas jego użytkowania.

3.5. KULTURA MASOWA

• Nietradycyjna.

• Nieelitarna.

• Produkowana masowo.

• Popularna.

• Komercyjna.

• Zhomogenizowana.

Kulturę masową definiowano również przez porównanie z wcześniejszymi mami kultury - kulturą ludową lub tradycyjną, której związek z ludem jest zdecy wanie bardziej oczywisty i która na ogół poprzedził media masowe (lub jest od nich

Itelix iLibrary Reader

ia

S? Teoria komunikowan...