Strona 89/575
Spis treści -Teoria komunikowania... o
l> M<Quail. fiww iomtmikomonta masourgo. SVji,rjw« 2007 ISBN 97X-XJ-OI-ISIJ3-M, C by W'N PWN 2007
masowych (42)
a 2.1. Od początku do mediów masowych (43)
a 2.2. Media drukowane -książka i bib Ho teka (44)
i® □ 2.3. Media drukowane -gazeta (47)
a 2.4. Inne media drukowane (50)
0 2.5. Film jako medium masowe (50)
a 2.6. Radio i telewizja (53)
a 2.7. Muzyka
fonograficzna (55)
i® □ 2.8. Rewolucja
komunikacyjna - media nowe wobec starych (57)
0 03 2.9. Zróżnicowanie mediów (59)
a 2.9.1. Wolność a kontrola (60)
3 2.9.2. Wymiary użycia i odbioru (62)
a Podsumowanie (64)
a Literatura uzupełniająca (64)
0 CZĘŚĆ n TEORIE (66)
® Qj Rozdział 3 Pojęcia i modele komunikowania masowego (66)
© □ Rozdział 4 Teoria mediów a teoria społeczna (92)
© □ Rozdział 5 Komunikowanie masowe a kultura (124)
© O Rozdział 6 Nowe media -nowa teoria? (148)
© □ Rozdział 7 Normatywna społeczna teoria mediów (174)
0 CZĘŚĆ m STRUKTURY (200)
© O Rozdział 8 Struktura i
produkt mediów - zasady i odpowiedzialność (200)
© O Rozdział 9 Ekonomia i_
Itelix iLibrary Reader
3.9. Cztery modele komunikowania 89
domeny nauk o kulturze niż do socjologii. Jest silnie związany z rozwojem „analizy recepcji" (zob. Hołub 1984; Jcnscn. Rosengren 1990). Kwestionuje zarówno naukową metodologię dominującą w empirycznym, socjologicznym badaniu widowni, jak i humanistyczne badania nad przekazem, ponieważ jedne i drugie gubią z oczu „moc widowni", polegającą na nadawaniu znaczenia komunikatom.
Istotą „orientacji na recepcję" jest lokowanie atrybucji i konstruowania znaczenia (czerpanego z mediów) po stronie odbiorcy. Komunikaty medialne są zawsze otwarte i „polisemic/ne" (mają wiele znaczeń), ich interpretacja zależy od kontekstu i kultury odbiorców. Wśród pionierów analizy recepcji znalazł się Stuart Hall (1974/1980) ze swoim przekonującym wariantem teorii krytycznej, podkreślającym etapy transformacji, które przechodzi każdy komunikat medialny w drodze od źródła aż po odbiór i interpretację. Pogląd I Ialla opierał się, zarazem je kwestionując, na podstawowych założeniach strukturalizmu i semiologii, głoszących, iż każdy znaczący „komunikat” konstruowany jest ze znaków, które mają znaczenia denotatywne i ko-notatywne, w zależności od wyboru kodującego.
Semiologia podkreśla siłę zakodowanego tekstu i uważa, ze znaczenie jest w nim trwale zakorzenione. Hall przyjął pewne elementy tego podejścia, podważył jednak samo podstawowe założenie, a to z dwóch względów. Po pierwsze, komunikatom- kodują komunikaty dla celów ideologicznych i instytucjonalnych oraz w celu manipulowania językiem i mediami dla osiągnięcia tych celów (komunikaty medialne otrzymują „preferowane odczytanie”, współcześnie można by powiedzieć „skręt” - spin). Po drugie, odbiorcy („dekodujący") nie mają obowiązku przyjąć komunikatu tak, jak został on nadany, lecz potrafią opierać się ideologicznym wpływom, stosując alternatywne lub opozycyjne sposoby odczytania, zgodnie z własnym doświadczeniem i poglądami.
W modelu procesu kodowania i dekodowania Halla przedstawia się program telewizyjny (czy jakikolwiek inny równoważny tekst medialny) jako 2naczący dyskurs. Zostaje on zakodowany zgodnie ze strukturą znaczeń organizacji produkcji mediów masowych i sieci wiedzy różnie usytuowanych widowni. Ścieżka, którą prowadzi nas ten model poprzez kolejne etapy, opiera się na prostej zasadzie. Komunikowanie rozpoczyna się w instytucjach medialnych, których typowe ramy znaczeniowe zwykle dostosowane są do dominujących struktur władzy. Konkretne komunikaty zostają „zakodowane”. często w formie ustalonych gatunków przekazu (takich jak ..wiadomości”, „muzyka pop”, „wiadomości sportowe”, „opera mydlana", „kryminał”), które mają pewne widoczne na pierwszy rzut oka znaczenie i wyposażone są we wbudowane wskazówki interpretacyjne dla widowni. Odbiorcy podchodzą do mediów jako do „struktur znaczeniowych", których początków należy szukać w ideach i doświadczeniu odbiorcy.
Ogólnie skutek jest taki. że dekodowane znaczenie niekoniecznie (albo rzadko) odpowiada znaczeniu zakodowanemu (pomimo zapośredniczenia przez konwencjonalne gatunki i wspólne systemy językowe). Natomiast najważniejsze jest, że dekodowanie może pójść torem innym niż pożądany. Odbiorcy mogą czytać między wierszami. a nawet odwracać zamierzony kierunek komunikatu.