Przechwytywanie w trybie pełnoekranowym 07 20090703

Teoria komunikowania masowego - Denis McQuail - iLibrary Reader

E3 & O’    O □    §&    Limit wydruku: 10

Strona <152/575

Spis treści -Teoria komunikowania... o

l> M<Quail. Troru* kommikowtKM masourgo. Wanejw* 2007 ISBN 97X-XJ-OI-ISIJ3-M, C by W'N PWN 2007

Następna strona (Page Down)|

spofeczenscwa o aoscęp do informacji (318)

© □ 12.4. Źródła informacji a treść przekazu (322)

© □ 12.5. Organizacja pracy nad przekazem -przetwarzanie i prezentacja (326)

£3 12.6. Logika kultury mediów (330)

a 12.7. Inne wzory podejmowania decyzji (332)

a Podsumowanie (334)

a Literatura uzupełniająca (334)

0 CZĘŚĆ V TREŚĆ (336)

© □ Rozdział 13 Treść przekazu masowego - zagadnienia, koncepcje i metody analizy (336)

© □ Rozdział 14 Gatunki i teksty (364)

0 CZĘŚĆ VI WIDOWNIA (390)

© □ Rozdział 15 Widownia -teoria i tradycje badawcze (390)

© □ Rozdział 16 Tworzenie się widowni i doświadczenie odbioru mediów (412)

^ część vn

ODDZIAŁYWANIE (446)

© □ Rozdział 17 Oddziaływanie mediów - procesy i modele (446)

© □ Rozdział 18 Oddziaływania społeczno-kulturowe (468)

© O Rozdział 19 Informacje,

opinia publiczna i komunikacja polityczna (492)

0 Rozdział 20 EPILOG (522)

© O Przyszłość komunikacji masowej (522)

£j Bibliografia (530)

£] Indeks nazwisk (567)

Itelix iLibrary Reader

452 Rozdział 17. Oddziaływanie mediów - procesy i modele

17.2.4. Faza 4: oddziaływanie mediów jako wynik negocjacji

Badania nad tekstami medialnymi (zwłaszcza przekazami informacyjnymi) i widownią, a także nad organizacją mediów, których początki przypadają na lata siedemdziesiąte, wprowadziły nowe podejście do analiz oddziaływania mediów, które można określić mianem „społecznego konstruktywizmu” (zob. Gamson, Modigliani 1989). Zakłada ono, że siła oddziaływania mediów polega głównie na konstruowaniu znaczeń, które są następnie w systematyczny sposób prezentowane odbiorcom, a ci w procesie negocjacji włączają je (bądź nic) do swoich osobistych struktur znaczeniowych, często za sprawą uprzednich zbiorowych identyfikacji. Znaczenia (a zatem skutki oddziaływania) są zatem konstruowane przez samych odbiorców. Na przebieg tego procesu często silnie wpływa bezpośrednie otoczenie społeczne odbiorcy. Zerwanie z koncepcją „wszechmocnych mediów” znamionuje także zwrot metodologiczny, zwłaszcza odejście od metod ilościowych, co jeden z pionierów badań nad oddziaływaniem mediów określił jako „bankructwo behawioryzmu” (Mendelsohn 1989).

Źródła inspiracji w ostatniej fazie badań nad oddziaływaniem mediów są różnorodne i sięgają daleko wstecz. Na przykład teoria ideologii i fałszywej świadomości, teoria kultywacji Georgea Gcrbnera (zob. Signorielli, Motgan 1990) czy wątki rozwijane przez Elisabcth Noelle-Neumann (1974) w teorii „spirali milczenia” w pewnych punktach są zbieżne z wczesną teorią „wszechmocnych mediów", len nowy paradygmat ma dwa mocne założenia. Po pierwsze, media „konstruują” społeczeństwo, a nawet tworzą historię, ujmując wyobrażenia rzeczywistości (w przekazach informacyjnych czy filmach) w przewidywalne, ustrukturowane ramy. Po drugie, ludzie z widowni konstruują swoje własne wyobrażenie rzeczywistości społecznej i odnajdują w nim dla siebie miejsce, w interakcji z oferowanymi im przez media konstrukcjami symbolicznymi. Podejście to rozpoznaje zarówno władzę mediów, jak też polegającą na wolności wyboru władzę ludzi, przy czym pole negocjacji znajduje się pośrodku. Ogólnie jest to takie ujęcie procesu oddziaływania mediów, które mieści się w perspektywie mediacji naszkicowanej w rozdziale 4.

W ramach tego podejścia powstało już wiele prac badawczych. Duża część z nich jest poświęcona interakcji mediów z ważnymi ruchami społecznymi (np. ich stosunkiem do środowiska, pokoju oraz równouprawnienia kobiet i mniejszości). Przykładem jest przeprowadzona przez Tódda Gitlina (1980) analiza ruchu studenckiego w Stanach Zjednoczonych w latach sześćdziesiątych, innym badanie Williama Gamsona i Andre Modiglianiego (1989) dotyczące kształtowania się opinii publicznej w kwestii energii jądrowej. W nowszym badaniu nad narodzinami ruchu kobiecego w Holandii Ijesbet van Zoonen (1992) wykorzystuje podejście „konstruktywistyczne” do ustalenia udziału mediów w badanych wydarzeniach. Swoje podejście wyjaśnia następująco. Media to więcej niż tylko przekaźniki informacji o ruchu i jego działalności, bo nakładają one własny filtr, liczy się więc nie tyle sama transmisja, ile „określona konstmkcja idei i działalności rucfl będąca efektem licznych negocjacji i konfliktów w ramach organizacji informacyjnej! zdaniem „medialny wizerunek ruchu jest efektem zawiłej interakcji między ruchem a I diami”. prowadzącej do powstania pewnej publicznej tożsamości czy też definicji.

Zapisano zrzut ekranu

kliknij, aby wyświetlić

S? Teoria komunikowan...

14:07