sowa2

Układ nerwowy składający się z ośrodkowego układu nerwowego (układ mózgowo-rdzeniowy) i obwodowego układu nerwowego. Realizuje on czynności związane z funkcjonowaniem i kontrolą poszczególnych narządów oraz harmonijnym ich współdziałaniem. Ośrodkowy układ nerwowy, a zwłaszcza kora mózgowa jest podłożem zjawisk psychicznych.

Wśród zjawisk psychicznych możemy wyodrębnić:

—    procesy (czynności) psychiczne, takie jak: procesy percepcyjne, zapamiętywanie, myślenie - rozwiązywanie problemów, wnioskowanie, planowanie itp.

—    osobowość rozumianą jako centralny system regulacji i integracji czynności - procesów psychicznych decydujących o zachowaniu się człowieka w różnych sytuacjach życiowych, zawodowych i społecznych. Człowiek jest również istotą społeczną, tzn., że żyje w grupie i wypełnia

pewne role w swojej rodzinie i środowisku społecznym, zgodnie z jego wiekiem, płcią, pozycją społeczną itp. Do życia i zaspokojenia wszystkich jego potrzeb niezbędni są inni ludzie, którym on także jest potrzebny.

W końcu człowiek jest również istotą pracującą, tzn., że istotną część jego życia stanowi praca. Może to być praca zarobkowa, jako źródło utrzymania lub wykonywanie różnych prac w domu, dla siebie i swojej rodziny.

Jeżeli te wszystkie układy i narządy są nienaruszone, dobrze funkcjonują i wzajemnie współpracują, wówczas człowiek czuje się zdrowy, jest pełnosprawny.

Światowa Organizacja Zdrowia określa zdrowie jako stan dobrego samopoczucia fizycznego, psychicznego i społecznego, a nie wyłącznie jako brak choroby łub niedomagania (Encyklopedia zdrowia dziecka 1987, s. 414: W pojęciu zdrowia mieszczą się więc zarówno elementy fizyczne anato-miczno-fizjologiczne, jak również psychiczne i społeczne, gdyż człowiek stanowi jedność socjo-psycho—fizyczną. Niestety ten wzajemny harmonijny układ elementów oraz współdziałanie poszczególnych narządów może ule: zakłóceniu lub zaburzeniu na skutek zadziałania różnych czynników zewnętrznych lub wewnętrznych. Mogą one spowodować uszkodzeń: poszczególnych narządów czy czynności, obniżenie sprawności ich funkcjonowania oraz cały szereg dalszych następstw w życiu człowieka.

W 1980 r. Światowa Organizacja Zdrowia przyjęła Międzynarodowe Klasyfikację Uszkodzeń, Niepełnosprawności i Upośledzeń.

Wyodrębniono trzy aspekty - wymiary ściśle ze sobą powiązane i uwarunkowane oraz decydujące o sytuacji, problemach i potrzebach rewalidacyjnych człowieka, a mianowicie: uszkodzenie, niepełnosprawność i upośledzenie.

130