tomI (269)

Badanie pacjenta dla potrzeb fizjoterapii 271

obserwowany układ segmentów ciała zaburza jego statykę - a jeśli tak, to jak i na ile oraz co ewentualnie wymaga skorygowania.

W płaszczyźnie czołowej natomiast, poza oceną symetrii ustawienia (poziomu) różnych punktów (głowy i szyi, barków, łopatek, żeber, bioder, trójkątów talii, kolan i stóp), ocenia się także przebieg pionu spuszczonego ze środka guzowatości potylicznej zewnętrznej. Normalnie powinien on pokrywać się z wyrostkami kolczystymi, przebiegać przez szparę pośladkową i padać między piętami, na środek tzw. czworoboku podparcia. Powyższe badanie uzupełnia się czasem pomiarami wielkości tzw. garbu żebrowego, a niekiedy też badaniem radiologicznym kręgosłupa, przeprowadzanym najczęściej w pozycji stojącej i projekcji przednio-tylnej (a-p = anerior-posterior). To ostatnie badanie coraz częściej wspomagane, a nawet zastępowane jest nieinwazyjnym badaniem fotogrametrycznym, które - chociaż niezbyt jeszcze rozpowszechnione - udziela nam wielu cennych danych o postawie badanego. Jego zasadniczą zaletą jest to, że w krótkim czasie (ok. 1 sekundy) zostaje zdjęty i wprowadzony do komputera przestrzenny układ ciała badanego (w trzech płaszczyznach), co pozwala na dokonanie precyzyjnych pomiarów liniowych „metrycznych”) i kątowych dotyczących tego układu. Badanie takie doskonale nadaje się do oceny zmian powyższego układu zachodzących w czasie (np. po jakimś okresie usprawniania), gdyż - jako nieinwazyjne - może być wielokrotnie powtarzane. Ten rodzaj badania, jak i inne, przynosi tylko obiek-

D    E

Ryc. 111. Niektóre cechy skoliozy (A - asymetria, B - kompensacja liniowa, C - kompensacja kątowa, D - rotacja, E - garb żebrowy).