tomI (300)

302 Podstawy fizjoterapii

Ryc. 136. Próba trakcyjna wg Prechtla.

Ryc. 137. Próba zawieszenia pionowego wg Collis.

Rvc. 138. Próba zawieszę-nia pionowego wg Peiper-Isbert.

na symetrię i porównując zachowanie się obserwowanych odcinków ciała z wzorcem stosownym do wieku metrykalnego (p. też próby [reakcje] ułożenia wg Vojty).

Próba ułożenia wg Ratschowa składa się z dwóch faz. W pierwszej części badany w pozycji leżąc tyłem unosi kończyny dolne (na okres około 2 minut), dodatkowo wykonując około 40 ruchów zgięcia i wyprostu stawów skokowo-goleniowych. W drugiej fazie siada i opuszcza luźno kończyny dolne. W warunkach fizjologicznych w pierwszej części badania nie obserwuje się istotnego zblednięcia stóp, a w drugiej fazie zaczerwienienie skóry pojawia się po około 5 sekundach, a wypełnienie („nabrzmienie”) żył po około 10 sekundach.

Próba Val salvv (zwana też próbą parcia) polega na próbie wypchnięcia powietrza przy zamkniętej głośni, po uprzednim głębokim wdechu. Próbę uznaje się za dodatnią w przypadku pojawienia lub nasilenia się dolegliwości. Służy ona m.in. do wykrywania zmian w szyjnym odcinku kręgosłupa, o charakterze wypadnięcia dysku lub obecności oste-ofitów.

Próba zawieszenia pionowego wg Collis polega na utrzymywaniu dziecka „w powietrzu” za jedno udo - głową w dół. Obserwuje się tutaj ustawienie głowy i tułowia oraz kończyn górnych, a także wolnej kończyny dolnej. Próbę wykonuje się dwukrotnie, w zwisie za każdą nogę. Zwraca się uwagę na symetrię i porównuje zachowanie się obserwowanych odcinków ciała z wzorcem stosownym do wieku metrykalnego (p. też próby [reakcje] ułożenia wg Vojty).

Próba zawieszenia pionowego wg

Peiper-Isbert polega na utrzymywaniu dziecka „w powietrzu” za oba uda - głową w dół. Obserwuje się tutaj ustawienie głowy i tułowia oraz kończyn górnych, zwracając uwagę na symetrię i porównując