DIGDRUK00106516 djvu

3

skały, a rumowiska ich starłszy mielizną, _i wynosi szumi ąc do Wisły'całą rzeką. "    -

i „Wszędzie w tej uonnie zakolei.iom odpowiadają wybrzeża : znak w którym czasie i przez co udziałaną 'była. W-.zędzie po tych cyplach, poftych skał oberwiskach, które chociaż wody odłączyły, przede do^:śzczętu rozburzyć nie zmogły, zajmują rozmaite widoki: tu małego kościółka wieże, tam stare Wielopolskich grodu szczyty; daleko, w ‘Ostatnim aż doleRgłębokość nawet zniża oko, dostrzegać Ojcowe zamcze. Wszędzie i po jcdneni i po drugtem tej schowanej doliny licu"biągną się prawie równe, rzędem stawione, rolników zagrody. Przy każdego domini ‘Sad peften drzew owocowych, pastewniki zielone, stebniki (pszczolniki) porządne', licznó' pasącego^1- Się bydła trzody, i wszędzie igrających dzieci gromady: zdają się świadczyć, że w tej przyjemnej dolinie szczóśliwemi być muś&ą i ludzieP .    .    .    .    .- ■.

' „Pominąwszy ów zamek Ojcowa! napotykać w tych skałach dwie liiezinicniSi wielkości jaskinie: jedna 'ciemną, druga zwana królewslĄ; do obudwóch wnijśćie ledwo na bataku przebyte. Wśfeedłszy,' śąto na kilkadziesiąt stóp wzdłuż, wśzerz i wzwyż rozległe ciemne sale,; jedne z drugich sję ciągną, osfe&łnie coraz głębiej¹ tpadnjłi;; we wszystkich ściany i sklepienia obłożone stalaktytami wiszącemi w sople; dół na kilka stóp grubo wapiennemi stalagmity oblany. Lecz co tu nąjwięcfij zastanawia, że pod temi stalagmitami pełno znajduje się kości jakiegoś od naszych różnego gatunku niedźwiedzio w” (¹).

Sądzimy, że zajmie każdego odwiedzającego dziś dolinę ojcowską wrażenie, jakiego na widok jej doznali dawmićiśi rozgłośnej sławy wędrowcy, jak Karpiński, J. U. Niemcewicz, a meddwnemi czasy Deotyma. ¹

Karpiński, w Podróży do Krakowa roku 1788 odbytej, tak opisuje Oj0ów^r

5 „Dolina Promnik, tak nazwana⁴ od potoka, który środkiem jćj płynie, jest rzadko widzianą piękmfśfeią, ktoby ją uczuć umiał. Brzeg najczyśtSźbgo tego potoka i obszerniej-

1

Ursus spelaeus. Staszica, O siemiorodstiok gór (w Warszawie u XX. Pijarów). Rozprawa I, str. 83—87.