Magazyn6u201

748

INWESTYCYJNY BUDŻET — IONESCU TAKE

dowlanego oraz na inne inwestycje gospodarcze o znaczeniu ogólno-państwowem.

Na zasadzie tej ustawy wydatkowano na inwestycje w okresie budżetowym 1935/36 sumę 80,7 milj. zł, a w okresie 1936/37 sumę 35 milj. zł.

Do tej samej grupy należą trzy ustawy z dnia 2 kwietnia 1936 r. (Dz. U. R. P. Nr. 26, poz. 208, 209, 210) o finansowaniu państwowych inwestycyj wodnych, o zaciągnięciu pożyczek na cele inwestycyjne przedsiębiorstwa Polskie Koleje Państwowe i o zaciągnięciu pożyczek na cele inwe-stycyjne przedsiębiorstwa Polska Poczta, Telegraf i Telefon.

Pierwsza ustawa upoważnia Ministra Skarbu do przeprowadzenia operacyj kredytowych do wysokości 20 milj. zł na pokrycie wydatków, związanych z budową retencyjnych zbiorników wodnych na Sole i Dunajcu, na zabudowanie i regulację rzek i potoków górskich oraz na wykonanie budowli regulacyjnych i portowych na naturalnych i sztucznych drogach wodnych.

Druga ustawa upoważnia Ministra Komunikacji do zaciągnięcia w imieniu przedsiębiorstwa Polskie Koleje Państwowe pożyczek do wysokości 70 milj. zł na cele inwestycyjne tegoż przedsiębiorstwa.

Trzecia ustawa upoważnia Ministra Skarbu do zaciągnięcia pożyczek do wysokości 20 milj. zł na cele inwestycyjne przedsiębiorstwa Polska Poczta, Telegraf i Telefon.

Pod względem formy i treści najbardziej odpowiada pojęciu „budżetu inwestycyjnego" ustawa z dnia 24 lutego 1937 r. o inwestycjach z funduszów państwowych w roku *937 (Dz. U. R. P. Nr. 15, poz. 96). Ustawa ta szczegółowo określa inwestycje, które mają być dokonane, wskazuje sposób pokrycia dla każdego wydatku inwestycyjnego, ustala termin prekluzyjny, w ciągu którego wydatki muszą być dokonane i postanawia, że sprawozdanie ze sposobu użycia wpływów, uzyskanych na zasadzie tej ustawy, winno być włączone do ogólnego zamknięcia rachunków państwowych. Ustawa wymienia 13 grup różnych wydatków inwestycyjnych na łączną sumę 264 milj. zł i upoważnia rząd do ich dokonania w miarę uzyskania wpływów z przeprowadzonych operacyj finansowych.

Jakkolwiek ustawa ta, jak zaznaczono, najbardziej odpowiada pojęciu „budżetu inwestycyjnego" i chociaż ustala stosunkowo wysoką sumę na różne cele inwestycyjne, to jednak nie wyczerpuje wszystkich inwe stycyj państwowych, które dokonane zostały w roku 1937, albowiem również i budżet na rok 1937/38 przewiduje szereg wydatków inwestycyjnych. W przybliżeniu można je określić na sumę około 80 milj. zł (inwestycje morskie, komunikacyjne, rolnicze oraz inwestycje przedsiębiorstw i monopolów państwowych).

Ustawa z 24 lutego 1937 jest częścią czteroletniego planu inwestycyjnego, przypuszczać więc należy, że również w 1- 1938, 1939 i ^I94° wydatki inwestycyjne dokonywane będą na podstawie specjalnych ustaw, ustalających budżety inwestycyjne na te lata. Nie jest też wykluczone, że inwestycje w całości lub przeważającej części włączane będą do ogólnego budżetu państwa. Za jedną lub drugą ewentualnością przemawiać mogą różne względy w danym momencie decydujące. Obecny stan prawny nie stoi na przeszkodzie przyjęciu którejkolwiek z tych alternatyw. Takie czy inne ujęcie budżetu inwestycyjnego jest zagadnieniem formalnego prawa budżetowego i przypuszczać należy, że polskie prawo budżetowe, którego projekt jest obecnie w opracowaniu, zawierać będzie przepisy, normujące sposób budżetowania inwestycyj.

Zdzisław Borowicz.

Ionescu Take.

Jeden z najwybitniejszych rumuńskich mężów stanu. T. 1. urodził się w Ploesti w r. 1858. Po wyższych studjach w Paryżu wszedł do życia politycznego w r. 1884, najpierw stając się członkiem i deputowanym najsilniejszej wówczas w Rumunji partji liberalnej (Bratianu) i nie przestał być odtąd członkiem parlamentu. W r. 1891 po raz pierwszy otrzymuje tekę ministerjal-ną, w gabinecie Catargi, obejmując piastowany parokrotnie i później resort oświaty. Dla nadzwyczajnego daru wymowy zwany „złotoustym" („Gura de aur“), I. korzysta z tego daru jak i ze wszystkich innych talentów politycznych, oraz z dużej wiedzy, dla wzmacniania węzłów łączących cały naród rumuński bez względu na ówczesne podziały polityczne. Jako minister oświaty wspomaga usilnie szkolnictwo rumuńskie w Siedmiogrodzie i w Macedonji