Eklezjastes6

2^l)2 Eki.k/jasti-.s

290

295

Kto wie, czy li duch Adamowych synów Pójdzie do góry szukać Cherubinów,

A dusze bydląt, skoro pozdychają,

Jeżeli kędy na dół pospadają? k Ja się me badam, bo mi mc do tego.

Tcgom doświadczył, iże nic lepszego Jak rozpędziwszy myśli frasobliwe Kończyć wesoło życia dni szczęśliwe,

A umysł w radość i cnotę obfity Cieszyć korzyścią ręki pracowitej.

To grunt, bo z tego nic nam nie przybędzie

\ ' \ , -

<P'^J

' ’ ' <2MBadać się o tym co li po nas będzie.

ROZDZIAŁ IV

¹

Verti me ad alia et vidi catumnias, etc.

j/Vv

I L

aaa£-

I <?

^!ć>La U-

W

W insząm się stronę udał i widziałem 300 Fałsze, obmowy, jakich nie słyszałem,

Które na świecie ludzie obojętni Czynią, na Boskie sądy niepamiętni.

I łzy niewinnych, i przy tym nikogo Kto by pocieszył, kiedy nędznych srogo 305 Niesprawiedliwe przycisnęły mocy,

A nikt im słusznej nie dodał pomocy. Przyznałem wtenczas, że bardziej szczęśliwi W swym grobie zmarli niż na świecie żywi,

I że szczęśliwszy, co się nie urodził,

3io Nad którym jeszcze zły świat nie przewodził.

U ważyłem też, jak człowiek pracuje,

Jak marną myślą umysł swój morduje,

Jako fortele i dowcipy biegłe Jawnej bliźniego zazdrości podległe.

315    1 to jest marność: staranie daremne

Czynić o rzeczy cale niepotrzebne.

Głupi swe ręce z ciężkim żalem składa I gryząc własne ciało tak powiada:

„Lepszy jest szczupły kęs garztki spokojnej, 320 Niż z utrapieniem zbiory ręki hojnej”.

To rozważywszy więcej uważałem I drugą marność pod słońcem widziałem: Jeden, co sam jest, a nie ma drugiego,

Ni syna, ani brata, ni krewnego,

325 A przecię zbiera obiema rękami I nie nasyci oka bogactwami.

fk'C\_A^

a

330

335

340

345

- V ■> ;

O

(yv^ć> ućL-

ZYvvf    S £4

Wniść komu na tron wielkiego imienia,

A drugi, co się urodził w koronie,

Nędzą, nie złotem opasuje skronie.

Widziałem wszystkich pod słońcem żyjących,

Pospołu z wtórym młodzieńcem chodzących,

Który za tamtym mocno trzymać będzie.

Nieskończona jest liczba ludu wszędzie,

Wszystkich tych, którzy jeszcze przed nim byli,

A przyszli się nim nie będą cieszyli.

Lecz i to marność, i to utrapienie,

I niesłychane serca uciążenie.

Strzeż nóg twych, wchodząc do domu Bożego,

(oO 7 (V\

V

360-

Nie myśli mówiąc: „Komuż ja zdobywam I próżnym dobrem duszę oszukiwani?”

1 to jest marność, i to utrapienie,

1 niesłychane serca uciążenie.

Lepiej być w kupie dwojgu niż jednemu, Bezpieczniej jeden pomoże drugiemu.

Jeśli się źle ma i jeżeli chory,

Jeśli upadnie, doda mu podpory.

Biada samemu, bo gdy pośliźnie się,

Nikt go nie wesprze i nikt nie podniesie. Gdy dwaj śpią z sobą, ten tego odzieje,

A kto sam sypia, słabo się zagrzeje.

Więc na jednego jeśli kto powstanie,. Jeden przy drugim jak przy murze stanie I tak zmocnionych żaden nic rozerwie;

Nie tak się łacno sznur troisty zerwie,

1 Lepszy jest chłopiec ubogi, rozsądny, Niźli król stary, głupi, nieporządny,

Co nic nie umie, ani myśli o tym,

Jak przyszłym rzeczom zabiegać na potym Trafi się czasem z kajdan i więzienia 350 355

Zbliżaj się, abyś skłonił uchajwęgo; Lepsze pokorne posłuszeństwa dary, Niżeli głupich niewdzięczne ofiary, Którzy nie wiedzą, kiedy co zawinią I gdy co złego dobrowolnie czynią.

ROZDZIAŁ V

Ne temere, cjuicl loquaris

365    Miej baczny język, ani z lekkiej głowy

Nie spiesz słów prędkich z Bogiem do rozmowy,

YVV- v

, , l

A W