94288601 djvu

466 K. W. MAJEWSKI

źrenicy i zajmie nowe położenie zatrzymując się nieruchomo w tei samej chwili, kiedyśmy gałkę oczną wstrzymali w obrocie. Oznacza to, że odnośne zaćmienie jest uwięzione w strukturze, czyto tkanki rogówkowej, czy soczewkowej. Jeśli zaćmienie znajduje się przed płaszczyzną źrenicy (ryc. 172, v). plamka poruszy się zgodnie z ruchem oka, jeśli za płaszczyzną źrenicy h, przesunie się w kierunku przeciwnym. Jeśli zaćmienie znajduje się w samejże płaszczyźnie źrenicy i, plamka nie wykona wcale ruchu pozornego i zachowa względem obwodu kręgu położenie niezmienione, Inaczej ma się rzecz z zaćmieniami ruchomemi. Przy najlżejszym ruchu oka poruszają się one również, ale mogąc płynąć swobodnie, czyto w ciele szklistem (o ile takowe jest patologicznie rozwodnionem), czy n. p. w cieczy wodnej przedniej komory, nie zatrzymują się w chwili wstrzymania obrotu oka, lecz płyną dalej na mocy bezwładności. O wiele ściślej-

Ryc. 173.

Rozgałęzienia art. centr. retinae.

sze oznaczenie położenia zaćmień w obrębie przezroczystych środowisk oka daje się uskutecznić w sposób przedmiotowy, za pomocą wziernika ocznego, o którym będzie mowa w jednym z następnych rozdziałów.

Purkinje (1819) pierwszy zwrócił uwagę na możność widzenia entoptycznych cieni rozgałęzień tętnicy i żyły środkowej siatkówki (art. et vena centr. retinae, ryc. 173). Wystarczy w ciemnym pokoju w niewielkiej odległości od oka z boku poruszać zapaloną