94289801 djvu

478 K. W. MAJEWSKI

badaniu w obrazie prostym, bo zaledwie około 4-krotne. natomiast |*ole wziernikowe jest znacznie większe, łatwiejsze jest zatem rozejrzenie się w całości (5*razu Ina oka.

Obraz wziernikowy dna ocznego. W prawidłowych warunkach tłem, na którem widzimy szczegóły dna. jest czerwona naczyniówka, Która, zwłaszcza u osób o ciemniejszej barwie włosów, a więc zasobnych w barwik, okazuje mniej lub więcej wyraźne marmur-kowanie (fundus tabulatus) zależne od niejednostajnego rozłożenia barwika w postaci ciemniejszych romboidalnych przestrzeni, porozdzielanych jaśniejszemi smugami. W oczach ubogich w barwik, u jasnych blondynów, a tern bardziej u bielców (albinosów) obraz jest wprost przeciwny : romboidalne przestrzenie są jaśniejsze (względnie nawet białe), z powodu przeświecania twardówki, a porozdzielane czerwonenn smugami grubych naczyń żylnych. W takich oczach widać również bardzo wyraźnie na obwodzie dna gwieździste rozgałęzienia żył wirowych (yenae vorticosae).

Szczegółem, który na dnie oka (ryc. 18G) przedewszystkiem zwraca naszą uwagę, jest wejście nerwu wzrokowego do gałki ocznej, przedstawiające jakgdyby poprzeczny przekrój tego nerwu, a nazwane tarczą nerwu wzrukowego homilia n. optici). Ponieważ nerw wzrokowy wchodzi do gałki w miejscu oddalonem około 15° na wewnątrz od tylnegu bieguna, przeto chcąc okolicę tarczy oświetlić wziernikiem, polecamy badanemu, ażeby zwracając twarz wprost ku nam, skierował oczy w skos ku naszemu uchu prawemu, gdy mu oglądamy oko prawe, a ku naszemu uchu lewemu, gdy badamy oko lewe.

Ujście nerwu wzrokowego przedstawia się jako krążek niezupełnie regularny, często cokolwiek zbliżony do owalu, barwy ja-sno-różowej. zatem o wiele jaśniejszej od czerwonego tła naczyniówkowego, ograniczony wyraźnie i otoczony zazwyczaj wąskim pier-ścieniem barwy szarej, lub nawet białej. Jest to t. zw. pierścień twardówkowy, odpowiadający twardówkowej pochewce nerwu wzrokowego^ Na obwodzie tego twardówkowego pierścienia widzimy często większe, lub mniejsze nagromadzenie barwika w postaci czarnych punktów, smug, lub większych grudek. ' Zabarwienie samej tarczy nie jest jednostajne. Część środkowa,— niezawsze jednak odpowiadająca ściśle środkowi krążka, bo czasem przesunięta ku skroni, — okazuje barwę jaśniejszą lub nawet zupełnie białą. Dokładniejsze badanie wziernikiem wykazuje, że ta część, zwykle ostro