45
z którego zbudowano zamek heidelberski i tum strasbur-ski. Większość skamieniałych kości z owej epoki pochodzi od wielkich, a nawet olbrzymich gadów, podobnych do smoków. Pływały one po Oceanie, niby nasze wieloryby, tarzały się w mule nadbrzeżnym, jak hipopotamy; jak krowy pasły się one na stepach, podobne z postaci do olbrzymich kangurów, skakały na tylnych nogach, a nawet najśmielsze z rodu, posługując się skrzydłami w rodzaju skrzydeł nietoperza, wzlatywały w powietrze nakształt bajecznych smoków. Dopiero stopniowo w ciągu tego długiego okresu dziejów ziemi, trwającego niewątpliwie wiele miljonów lat, zjawiać się zaczęły ptaki. Pierwszy był Archaeopteryx (pra-ptak), którego budowa wyraźnie jeszcze okazuje, że ptaki w ogóle są boczną linją, gałęzią wielkiej rodziny gadów — owych przedhistorycznych smoków.
Pozostałe z owych czasów kości świadczą jednak, że i w owej epoce istniały już ssaki. Nie grały óne widocznie wówczas jeszcze bardzo poważnej roli. Do tej pory tylko w niektórych miejscowościach, w skałach drugorzędowei epoki, szczątki ich odkryto, a i te drobne pozostałości pochodzą widocznie od niewielkich zwierząt. W każdym razie te skamieniałości bardzo są łatwe do rozpoznania i uczą nas rzeczy doniosłego znaczenia.
Cofając się od epoki trzeciorzędowej do drugorzędo-wej, zdaje się, jakoby na ich przełomie nagle niknęły wszelkie ślady wyższych ssaków, nie wyłączając owej pierwotnej grupy cernejskiej i nowo-meksykańskiej. Natomiast wszędzie, gdzie tylko kości ssaków odkrywano, spotykano przedstawicieli pewnej znanej grupy niższych ssaków, mianowicie „workowatych.14
Najogólniej znanem zwierzęciem tej grupy jest kangur. Prócz niego jednak istnieje cały szereg dziś jeszcze żyjących jej członków, mieszkających przeważnie w Australji, lecz częściowo też i w Ameryce. Zwierzęta workowate prócz innych cech charakterystycznych, posiadają kość haczykowatą u dolnej szczęki, przez co szczęka ich stale