251 (19)

251 (19)



250 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej

skąd wynika, że

250 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej


Przebieg uchybu w chwilach impulsowania ma postać:

e(n) = Axz[ +    = 2 (1 ~ ^3) ^ 0 “ jV3)" +

0)


+ 2 (1 + yś) ^ (* +-? v^) = 2^ | [(l - jV3) +(l+jV3)"] + £ [(1 + w3)n - (1 ~ jV3)n] } = i [e">"* + efi*] +

+ 2^3 [<-jBV _ eJnv>] = cos n<P - ^ sin ny>,

gdzie:

tgvJ = \/3


czyli ip =

e (n) = cos n<£ - ctgyj sin ny = - —^ sin [(n - 1) v>] = - ~ sin j^(n - 1) |].    (10)

Przebieg e(n) podaje rys. 5.10.


Zadanie 5.3

W układzie z zadania 5.2 zastosowano sztywne ujemne sprzężenie zwrotne obejmujące regulator impulsowy (impulsator + element całkujący). Określić warunki stabilności układu.

a)


Rys. 5.11. Układ regulacji impulsowej ze sprzężeniem zwrotnym obejmującym regulator a) schemat blokowy, b) schemat blokowy uproszczony do badania stabilności

Rozwiązanie

Sygnał z impulsatora podawany jest na 2 połączone równolegle elementy liniowe, dla których można wyrazić transmitancje K (z) jako:

Kx(z) = ^~ oraz K2(z) = £^    (1)

z 1    \z ~ U

A zatem:

ts i rs /_\ . ts /- k\kx (z — 1) + kik0TiZ {k\ki + k0kiTi) z — kxki f ^ K {*) =    +    ^    ^    - tz)

Równanie charakterystyczne układu zamkniętego ma postać:

(z - l)2 (1 + K (z)) = 0, czyli z2 - 2z +1 + (k\ki + k0Tiki)z - Aąfcj = 0, po uporządkowaniu:

z2 + (kxki + k0Tiki - 2) z + 1 - Jąk* = 0,    (3)

podstawiając z = ^ oraz A> = 1> Ax = k\ki+k0Tiki~2, A2 = l~kxkx, otrzymuje się zgodnie ze wzorem (5) zad. 5.2

w2kaTiki + w2kxk{ + (4 — kaTiki2kxki) = 0.    (4)

A zatem układ jest stabilny, gdy

0 < ki < 4 - kpTjkj

2k{

2    k0Tj

ki 2 '

Ilustrację tej nierówności na płaszczyźnie (ka, kx) i (kit kx) przedstawia rys. 5.12.

(5)


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
362 LESZKO: WŁODZISŁAW (ż. AXXA). VII. 14, 15. go w wątpliwość; skąd wynika, że Leszko był starszym
362 LESZKO: WŁODZISŁAW (ż. AXXA). VII. 14, 15. go w wątpliwość; skąd wynika, że Leszko był starszym
scan skąd wynika, że: 3-62 = C2 +180 • 6 -12 - 62. Dla czwartego warunku: w1 =~t[02 + 6C2 + 90-62 -
page0362 3^0 PLATOtf. dzenie się ich na ziemi, przyoblekaniem ciał grubszych, skąd wynika, że człowi
img471 (3) Tym razem f (c) < O, a więc Iloczyn po prawej stronie Jest ujemny, skąd wynika, że mus
scandjvutmp3001 20 przedłuża się, głowa bardzićj pochyla się naprzdd: skąd wynika, ze biodra i pośl
§ 4. Najprostsze równania różniczkowe 211 skąd wynika, że .. _ (COSJC+O2 9
0929DRUK00001735 01’,) ASTKONOJILC2NA KACflUhA CZAStT nosi więc —- =1 .06, skąd wynika, ze „
DSCN1118 (2) d c    .    .. W takim razie §-> 1, skąd wynika,
275 (19) 274 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej dla musi zachodzić: 0 < kikTi < Ti l-D 1
279 (19) 278 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej 278 ki(Ti Rys. 5.35. Schemat zastępczy układu
281 (19) 280 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej otrzymujemy z3 + A„z2 + Atz + A2 = 0. W celu sk
253 (19) 252 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej Rys. 5.12. Obszar parametrów zapewniających sta
261 (19) 260 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej uj — s/ićjći. Stabilność układu badamy na podst

więcej podobnych podstron