279 (19)
278
Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej
278
ki(Ti
Rys. 5.35. Schemat zastępczy układu niesynfazowego
b) Praca niesynfazowa
Można ten przypadek traktować tak, jak gdyby sygnał z drugiego impulsatora względem pierwszego był opóźniony o AT,(0 < A < 1). Schemat zastępczy układu ma wówczas postać przedstawioną na rys. 5.35.
Wpływ opóźnienia kompensuje się elementem przyspieszającym o AT,, aby schemat układu był równoważny układowi wyjściowemu.
Transmitancja operatorowa części ciągłej będzie miała w tym przypadku postać:
*12
s(1+jT)
_*22_
s(l+*T)
A zatem transmitancja dyskretna będzie miała postać:
'*11 W *12 W
*M =
gdzie podobnie jak w punkcie a):
*11 (z) =
z-D
Ku (z) = Z[kiku (nTi)}.
ku (t) = ku { (l - e-^) 1 (t - ATj) -
_ !(<-(! +A) T,]},
więc
*12 (nli) = *12 { (l - e-'"-A^) 1 [(n - 1) T] - (l - 1 [(n - 2)Tj}
Zatem zgodnie ze wzorem (15) z zad. 5.1, d) i twierdzeniem o przesunięciu:
(L - D) z + D (1 - L) L{z-l)(z-D)
gdzie L = e A^ = DA. Podobnie
#21 (z) = Z [*i*21 (nT)],
*21 (t) = *21 {(t + AT,) 1 (t + ATi) — [t — (1 — A) Ti] 1 [t - (1 - A) T]},
skąd
*2i (nT) = *2i {(n + A) T 1 (nTi) - (n - 1 + A) T,1 [(n - 1) T,]} =
= *21 {nTi (nT,) - (n - 1) Tl [(n - 1) T,] + AT, [1 (nT) - 1 (n - 1) T]} .
A zatem
Wyznacznik det [/ + T (z)] jest w przypadku b) określony następująco: det
1 + #n (z) #12 (z)
#21 (2) 1 + #22 (z)
1 . L L 'T* 1 L. 1- (L-D)t + D(l-L) l + Lz(ż-D)
*2lT,*i*^ l + fci*22^§
. _ t-l+fcfcnTi z-P+fcit22(l-J) L2Ł. ł >T l(t.-Q)«+P(l-Ł)l(l+A)
" z-1 z-D »i»12*21 Z, L*(ł-D)(*-1)
Równanie charakterystyczne ma postać:
z3 + z2 [*i*nT — 1 + *1*22 (1 — D) — D] +
*,2*n*22Ti (1 - D)+D-kxk22 (1 - D)-DklknTx-k2ik12k21Tx—— (L - D)
- *,2*i2*2iTiT (1 - L) = 0. (14)
Podstawiając:
A0 = *i*nT - 1 + *i*22 (1 - D) - D,
Ai = k2knk22Tx (1 - D) + D - *,*22 (1 - £>) - D*j*nT - *,2*i2*2iT[L - D), A2 = -kfk12k21TiD(l-L)^,
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
275 (19) 274 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej dla musi zachodzić: 0 < kikTi < Ti l-D 1281 (19) 280 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej otrzymujemy z3 + A„z2 + Atz + A2 = 0. W celu sk251 (19) 250 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej skąd wynika, że 250 Rozdział 5. Układy regulacj253 (19) 252 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej Rys. 5.12. Obszar parametrów zapewniających sta261 (19) 260 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej uj — s/ićjći. Stabilność układu badamy na podst263 (19) 262 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej gdzie: (3) D = e~%, L = e~ł. Transmitancja dysk267 (19) 266 Rozdział 5. Układy regulacji impulsn^j mamy 0 < ifc < 2 l + £> 1 - D (13) Pon269 (19) 268 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej Rys. 5.27. Schemat blokowy układu regulacji imp271 (18) 270 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej Po podstawieniu danych otrzymujemy: z = 0. Wida273 (20) 272 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej 272 Rozdział 5. Układy regulacji277 (20) 276 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej Rys. 5.34. Układ regulacji impulsowej dwóch283 (17) 282 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej Transmitancję „z" układu otwartego można z285 (17) 284 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej Rys. 5.37. Obszar dopuszczalnych nastaw na płas287 (17) 286 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej Rys. 5.39. Obszar nastaw dopuszczalnych na płas289 (18) 288 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowejZadanie 5.17 Wyprowadzić warunki stabilności dla291 (17) 290 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej Rys. 5.43. Układ regulacji impulsowej wielowymi293 (18) 292 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej — dla równania (5) z — 1 + —Tikikj— = 0. 4 z(8)295 (18) 294 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej Rozwiązanie Oznaczmy: K (s) = K„ (s) K, (s) lub297 (17) 296 Rozdział 5. Układy regulacji impulsowej Rys. 5.49. Zastępczy schemat blokowy układu z rwięcej podobnych podstron