324 Blender kompedium

646 Blender. Kompendium

646 Blender. Kompendium

zdecydujemy się na jej wykorzystanie, okno Sbapes uzupełnione zostanie dodatkowymi ustawieniami, zwiększającymi naszą kontrolę nad płynnością i stopniem deformacji wszystkich Skąpe Kryś poza Basis (rysunek 16.49).

Rysunek 16.49.    JĘgCT—i _

Ustawienia pomocne

w edycji RVK    JJttnKBSKBEBMŚJ

Sun- ~ FSct ■ M-to-

■gggga

Jedyny suwak (tzw. Kry value) umieszczony tuz pod nazwą określonego Sba/ieKęy determinuje stopień, w jakim dany kształt ma wpłynąć na pierwotny Basis (tzw. morfizacja). Zakres wartości, które go określają, ustalamy parametrami Min i Max, należy przy tym pamiętać, iż 1. D odpowiada zawsze całkowitej zamianie kształtu bazowego na wskazany, stąd wprowadzenie większych wartości jest równoznaczne z kontynuacją deformacji i przesunięciem wierzchołków poza określone w Sha/r Kry pozycje (rysunek 16.50).

Rysunek 16.50. Zmiana wartości Key ralue dla wykorzystywanego w poprzednich przykładach Shape Key .góra’ Itrójkęt) względem kształtu bazowego Rasis (kwadrat) z 0.00 (ilustracja 1.) na 0.40 (ilustracja 2 ), 1.00 (ilustracja 3.) i 1.50 (ilustracja 4.), skutkujgeego jego ekstremalng metamorfozę

Pasek VGroup pozwala na ograniczenie morfizacji do konkretnej grupy wierzchołków (o których tworzeniu w dalszej części podręcznika).

Kontrola nad kształtem bryły staje się jeszcze wygodniejsza z poziomu strefy IPO CumEditor, gdzie zyskujemy możliwość rozrysowania krzywych dla każdej z Skąpe Kryś poza Basis (teoretycznie jest to możliwe, ale w praktyce me ma żadnego znaczenia), tak jak robiliśmy to w przypadku edycji A/K(rysunek 16.51).

Rysunek 16.51. Nakreślone manualnie krzywe IPO Cune dla Shape Keys _Hgora“ i „doP‘

Rozdzicrt W). « Podstawy animacji 647

Bardzo szybko przekonamy się, iż oś Y współrzędnych odpowiada wartości deformacji podstawowej Bush, której kształt uzyskujemy poprzez wprowadzenie wartości 0.0 dla dowolnego Shape Key. Płynący stąd wniosek brzmi więc następująco — krzywe IW Cumę dla każdego Shape Key regulują zmiany wartości Key vtduc w czasie, umożliwiając nam mieszanie ze sobą różnych deformacji ze zmiennym natężeniem (rysunek 16.52).

Rysunek 16.52. Deformacje obiektu Piane, zawierającego opisane wcześniej Shape Keys Basis, .góra" i „doi”, zgodnie z nakreślonymi w poprzednim przykładzie krzywymi IPO. wraz z trwaniem onimocji siatko bryty przyjmuje kształt Basis Ipierwsza klatka, ilustracja 1.), połowę „góra" (dziesiąto klatka, ilustracja 1.), ponownie Basis (dwudziesta piąto klatka), kształt „doi" (pięćdziesiąta klatka, ilustracja 3.). po roz wtóry Basis (siedemdziesiąta piąta klatka, ilustracja 4.), połowicznie „doi" i całkowicie „góra" (około osiemdziesiątej drugiej klatki, ilustracja 5.) i na koniec znowu Basis

Animacja po ścieżce

W rozdziale trzecim, poświęconym m.in. edycji obiektów typu Cumę, zasygnalizowałem, iż jednym ze sposobów wykorzystania krzywych w programie jest utworzenie z nich ścieżek animacji. Innymi słowy, za ich pomocą możemy wyznaczyć trasę, po której poruszać się będą bryły, zupełnie tak, jakbyśmy układali tory dla sunących po nich wagonikach. Jest to szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy uzyskanie konkretnego ruchu modelu tylko za pomocą wstawiania odpowiednich klatek kluczowych okazuje się niemożliwe (utworzenie tą metodą idealnie okrągłej ścieżki animacji byłoby przecież niezwykle trudnym zadaniem).

Przypomnijmy — celem utworzenia zależności pomiędzy danym modelem a krzywą łączymy je w rodzinę poznanym już skrótem klawiaturowym Ctrh-P. Menu, które ukaże się wówczas, posiada dwie meomówione jeszcze opcje (rysunek 16.53).

Rysunek 16.53.    m*.pwwi

Menu Moke Parent    N⁴"^{141 Pa,,m}

foiiow P«m

Curv* Dłfora PUh Conitramt

Różnica pomiędzy funkcjami FoOow Path a Palb Comtraint, prowadzącymi w gruncie rzeczy do tego samego efektu — wyznaczenia kierunku poruszania się bryły — polega na sile tworzonej zależności. O ile bowiem pierwsza z nich pozwala nam