294 Blender kompedium

586

Btender. Kompendium

♦    Fluid — czyni z aktywnej bryły ciecz adekwatnie do kształtu bryły.

♦    Obstade— zamienia dany obiekt w przeszkodę dla płynu, który będzie się on nią rozbiiać niczym fale morskie o skały.

♦    lnflou< — zapewnia dopływ cieczy do Domeny, model taki jest więc swojego rodzaju odkręconym kranem na scenie.

♦    Oulflow— niczym kanalizacja, umożliwia odpływ (czytaj — kasowanie) płynu z Domam.

♦    Particie— generuje poznane już wcześniej cząsteczki (Particles), które podążą wraz z kierunkiem płynięcia cieczy.

W przeciwieństwie do efektu Soft 8ody. liczba wierzchołków siatki brył wykorzystanych do Fluid Simulation nie ma absolutnie żadnego znaczenia: dzieie się tak, ponieważ program sam generuje w czasie je| trwania obszary tzw Crids, posiada)ące określoną liczbę komórek cells. obsługuiących przebieg deformacji.

Każda z wymienionych ról posiada własne, szczegółowe ustawienia, zapewniające całkowitą kontrolę nad przebiegiem procesu.

V omam

Najczęściej wykorzystywanym obiektem do utworzenia domeny jest Cube. Dzieie się tak, ponieważ jego kształt — o ile nie zdecydujmy się na jego rotację — zawsze odpowiada granicom tworzonej domeny (rysunek 15.58).

Rysunek 15.58.

Zaznaczony obiekt Cube (domena), ustalający granice symulacji; znajdujący się w jego wnętrzu prostopadłościan może stad się obiektem Fluid bądź Inflow, stosownie do naszych potrzeb

Wraz z wciśnięciem przycisku Domam w oknie Fluid Simulation Blender wyposaża nas w szereg dodatkowych opcji, będących w istocie najważniejszymi ustawieniami charakteryzującymi przygotowywaną symulację (rysunek 15.59).

Na samym wstępie zwróćmy uwagę na trzy niewielkie ikony, znajdujące się po lewej stronie omawianego okna. Każda z nich dopuszcza nas do określanych mianem standardowych (St), zaawansowanych (Ad) oraz granicznych (/św) opcji, zwią-

zanych z edycją domeny oraz przebiegiem efektu w ogóle. Domyślnie udostępnione zostają nam ustawienia St i to od nich rozpoczniemy opis zawartości okna.

Parametr Resolution wskazuje, z jaką dokładnością maią zostać przeprowadzone obliczenia Fluid Simulation. Aby lepiej zrozumieć wprowadzane wartości, przypomnijmy sobie komórki alk. poznane podczas omawiania obiektów Sofi Body. Są one bowiem wykorzystywane również w trakcie symulacji ruchu cieczy i to od ich liczby zależy precyzja oraz jakość efektu. Domyślna wartość Resolutm, wynosząca 50, powinna być więc interpretowana iako przeprowadzenie obliczeń dla 125 000 komórek (50-50-50, czyli na wszystkich trzech osiach domeny), wymagających 1,59 MB pamięci. Oczywiście, zwiększenie parametru oznacza lepsze rezultaty, ale i większe obciążenie komputera, o czym możemy się łatwo przekonać, porównując wyświetlane na pasku Raj. BAKĘ Memory informacje (rysunek 15.60).

Rysunek 15.60.

Do ustawień Resolution efektu Fluid Simulation powinniśmy podchodzić niezwykle ostrożnie — zwiększenie wartości z domyślnej 50 na 512 zaowocowało koniecznością wykorzystania 164,19 MB pamięć z pierwotnych 1,59 MB

Również znajdująca się obok wartość Pmnew-Rcs wskazuje na „rozdzielczość” efektu, jednak tylko w czasie odtwarzania animacji z poziomu stref)’ 3DView. Ustawienie to nie ma wpływu na końcowy rezultat renderingu i powinno być stosunkowo niskie, co zapewnia stabilność programu i duży komfort pracy użytkownika.

Parametry Start ttme oraz End time pozwalają nam wskazać czas trwania (w sekundach!) efektu, który zostanie umieszczony we wskazanej liczbie klatek animacji nieomówionego jeszcze okna Anim przycisków Rmdrr Butlom z panelu Scene. Innymi słowy, jeśli na symulację przeznaczyliśmy 250 klatek animacji, odpowiadających około 10 sekundom czasu rzeczywistego, podczas gdy wartość End time okna Fluid Simulation wynosi 0.20 (20 sekund), generowany efekt zostanie dwukrotnie przyspieszony, aby zmieścił się w podanym w oknie Antm zakresie.