348 Blender kompedium

694 Btender. Kompendium

nazwę zaznaczonej podczas malowania kości, jej poruszenie w trybie Post Modę będzie równoznaczne z uzyskaniem spodziewanej deformacji siatki (rysunek 18,52).

Rysunek 18.52.

Zasięg deformacji siatki odpowiada barwom, jakie nadaliśmy jej w trybie Weight Paint dla aktywnej kości, o czym świadczy przesunięcie kości w dowolnym kierunku

Utworzenie grup wierzchołków w Dybie Weight Paint uniemożliwia ich reedycję z poziomu okna bnk and Materials za pomocą przycisku Assign.

Weight Paint a Envelopes

Pracując w trybach PasęModc oraz Wei&hPtwU nad przechowującym armaturę modelem, Blender pozwala nam również tworzyć i edytować grupy wierzchołków za pomocą kości Emelopes (rysunek 18.53).

Rysunek 18.53.

Armatura złożona z trzech kości Enyelopes osodzona wewnętrz prostopadłościanu

Służy nam do tego nad wyraz skromne menu Sptaals, wywoływane klawiszem W, zawierające tylko jedną opqę—Zifffy Boru Envdopes to Va1ex Croupś (rysunek 18.54).

Bon* er.Mlotin io v«kmGioupi

Rysunek 18.54. Zawartość menu Specials przy pracy z kośćmi Łnvelopes w trybie Weight Paint

Dzięki niej zasięg Enudopes zostanie przekształcony w grupę wierzchołków o konkretnej wadze — cięższych przy samej kości i lżejszych na granicach pola oddziaływania (rysunek 18.55).

Rysunek 18.55.

Przekształcenie zasięgu koSci Emelope w grupę wierzchołków zaowocowało nadaniem im odpowiednich kolorów

Weight Paint a deformacje

Jak wspomniałem na początku podrozdziału, tryb Wcjgfż Pamt pozwała nam umknąć zbędnych deformacji, jakie mogą się zdarzyć zwłaszcza w czasie animowania obiektów organicznych, a więc istot żywych. Ich źródłem może być dzielenie przez kilka grup wierzchołków tych samych Vertka (wierzchołkach), co przy zgięciach kończyn prowadzić może do niepożądanego „przebicia” siatki modelu, bądź jej brzydkiego załamania (rysunek 18.56).

Rysunek 18.56.

Armatura ręki (1) oraz jej powiększony fragment, gdzie na zgięciu łokcia tworzy się niepożądane załamanie siatki

Celem poprawienia tego typu błędów należy zmniejszyć wagę poszczególnych wierzchołków i rozłożyć ją równomiernie pomiędzy grupami, do których należą. W praktyce oznacza to stworzenie gradientu barwy wagi {Wctgbt) na granicach wpływu kości, która przejdzie stopniowo od czerwieni poprzez zieleń, pomarańcz, aż do błękitu (rysunek 18.57).

Rysunek 18.57.

Zmniejszenie ciężaru wierzchołków należących do kilku grup jednocześnie zaowocowało likwidacją załamania, jakie tworzyło się na zgięciu dwóch kości