328 329 (3)

328 UKAZY I USZKODZENIA SPOR I OWĘ

Ryc. 10.1-5 - wielokierunkowe opory w pozycji skorygowanej, 6 - wykonywanie ruchów we wszystkich amplitudach z respektowaniem korekcji ustawienia głowy kości ramiennej uzyskanej

w ćwiczeniach 1-3.

półzamkniętym. unoszenie kończyny o kilka stopni z pozycji skorygowanej, ćwiczenia statyczne, a następnie ćwiczenia propriocepcji) przechodzi się do ćwiczeń (tych samych) w pozycjach uniesienia kończyny zbliżających się do miejsca konfliktu.

Ćwiczenia w poszczególnych odcinkach ruchu stawu przy unoszeniu kończyny umożliwiają następnie przejście do ćwiczeń w pełnym zakresie ruchu bez/lub z zastosowaniem oporu. I tak:

-    uniesienie do przodu i do boku w rotacji zewnętrznej kończyny - w konllik-cie przednio-gómym.

-    uniesienie do przodu i przywiedzenie przy rotacji zewnętrznej kończyny -w konflikcie przednio-przyśrodkowym,

-    uniesienie do tyłu i odwiedzenie przy rotacji zewnętrznej kończyny - w konflikcie tylno-gómym.

Wykorzystanie nauczonych ruchów barku w zajęciach sportowych

Reedukacja powinna zasadzać się na analizie wpływu konfliktu na potrzebne ruch\ ramienia i rzetelnych próbach przywrócenia potrzebnych torów ruchowych (modyfikacja ruchów wykonywanych rutynowo).

W pewnych przypadkach wskazane jest szukanie ruchów kompensacyjnych w innych częściach ciała, np. w tenisie przewidując trajektorię piłki odpowiednio ustawiać tułów i kończyny dolne celem ograniczenia potrzebnego przywidzenia horyzontalnego ramienia, przy prowadzeniu samochodu - zmiana ustawienia fotela i kierownicy itp.

Naturalnie, oprócz stosowanych modyfikacji gestów sportowych i potrzebnych modyfikacji warsztatu pracy konieczne jest stosowanie wprowadzających rozgrzewek, rozciągania i napinania tkanek.

Staw ramienny zawsze, a szczególnie u sportowców i w pewnych grupach zawodowych, podlega sumującym się, szkodliwym przeciążeniom, tym bardziej groźnym w następstwa jeśli w grę wchodzą wrodzone, czy rozwojowe konflikty tkankowe.

Najczęściej mamy do czynienia z konfliktami przednio-gómymi (subacromial impingement), które zresztą są stosunkowo najlepiej poznane (Codmann. Neer i inni).

Trzeba jednak zauważyć, że w coraz większym stopniu przyczyną dysfunkcji są inne przyczyny i umiejscowienia (np. destabilizacja barku !) przeto konieczne jest odpowiednie dostosowywanie potrzebnych technik kinezyterapeu-tycznych i sposobów' fizykoterapii.

Elektroterapia przeciwbólowa i przeciwzapalna

Prądy niskiej częstotliwości, stymulacja przezskóma - stymulowanie włókien mielinowych dużego kalibru (włókna a i b) - impulsy krótkotrwałe.

Wielkość impulsów 60-200 mikrosekund Uderzenia z częstością 20-200 Hz

Elektrody przykłada się na przebiegu nerwu zaopatrującego obszar bólu:

Konflikt przednio-gómy — nerw nadłopatkowy i korzenie C_s-C_fi Konflikt przednio-dolny - nerw górny i dolny m.podłopatkowego i korzenie C,-C₍₎-C₇

Konflikt tylno-gómy - nerw nadłopatkowy i korzenie C₅-C₆ oraz nerw okrążający i korzenie C₅-C_h

Ryc. 10.2. Jonoforeza. Działanie przeciwbólowe i przeciwzapalne.