381 Blender kompedium

760 Blenóer. Kompendium

760 Blenóer. Kompendium

Najpopularniejsze. bezpłatne programy renderujące zna|dzicsz na płycie dołączonej do podręcznika. Programy.

Rodzaje renderingu

Istnieją trzy sposoby zrenderowania naszych projektów — szybki, pośredni i właściwy, których efekty przedstawione zostaną w dodatkowym okienku systemu Render lub Prcuiew, pierwszy z nich pełni rolę swego rodzaju „przechwytywacza” obrazu Prrttl Sitrot i jest niezależny od położenia kamery, tylko widoku, z którego nań spoglądamy. Pozwala nam on uzyskać pozbawiony krateczek obraz strefy 3D Vinc' w każdym z trybów edycji, jak i z niewidocznymi po renderingu właściwym obiektami, takimi jak kości (rysunek 21.2). Choć osiągane za jego pomocą zrzuty’ są stosunkowo niepraktyczne z punktu widzenia autora projektu, pełnią one kluczową rolę w przygotowywaniu różnego rodzaju tutoriali i opisów, takich jak te, które znajdziesz w niniejszym podręczniku.

Rysunek 21.2.

Rezultat szybkiego renderingu kośćca w trybie Edit Modę przedstawiony w oknie Render

Okno Render będzie obecne w programie aż do chwili jego zamknięcia; czynność ta me jest bynajmniej równoznaczna ze skasowaniem uzyskanego za pomocą którejkolwiek z metod renderingu obrazu — do momentu minowania procesu na nowo przechowywany jest on bowiem w pamięci komputera i możemy do mego w każdei chwili powrócić dzięki klawiszowi F11

Szybki rendering uzyskiwany jest za pośrednictwem ikony (■.. którą znajdziemy w pasku narzędziowym strefy 3DView (rysunek 21.3).

Ife 1 ■» ypr SMK1 Iiun 1 * EM Moj.    t |)#Hb »h': llol Siocu t 0

Rysunek 21.3. Przycisk umożliwiający szybki rendering sceny

Co więcej, w przypadku chęci zachowania określonej animacji (m.in. armatury) wystarczy podczas jej wciśnięcia przytrzymać klawisz Ctrl, dzięki czemu zostanie ona jednocześnie odtworzona i zapisana na dysku twardym komputera.

Rendering pośredni umożliwia nam nieco bardziej dokładny podgląd sceny — tym razem uzyskujemy pewne wyobrażenie na temat dodanych do niej materiałów, tworzonego światłocienia czy przezroczystości brył. Oczywiście, ukazane efekty są dalekie od finalnych, jednak z racji ich samej obecności czas obliczeń, trwający ułamek sekundy podczas renderingu szybkiego, wzrasta nawet do kilkunastu sekund (rysunek 21.4).

Rysunek 21.4.

Rezultat pośredniego renderingu umieszczony w oknie Preview zapewnia nam podgląd m.in. wykorzystanych na scenie materiałów i lamp

Jego uruchomienie następuje na skutek użycia kombinacji Sbtfi+P, otwierającej okno Prcjiew. Okno to możemy swobodnie przemieszczać po całej scenie, jak i skalować, przytrzymując lewym przyciskiem myszy jego zaznaczony dwiema liniami róg. Wszystkie elementy, które znajdą się w jego ramach, zostaną poddane render-ingowi, przy czym jest on niczapisywalny (co oznacza, iz nic możemy go wyeksportować w postaci pliku graficznego).

Znajdujące się w górnym rogu okienka przyciski umożliwiają jego zamknięcie Q bądź zminimalizowaniefl.

Rendering właściwy jest najbardziej czasochłonny, ale i przynoszący najlepsze rezultaty spośród wszystkich pozostałych. Jego obsługę gwarantuje wewnętrzny silnik renderujący — tzw. Blenda Intenuil, uznawany przez wielu użytkowników Blendera za wymagający największego dopracowania element programu. Rzeczywiście, uzyskiwane za jego pomocą efekty¹ bywają niewystarczające, jednak nic nie stoi na przeszkodzie, aby zastąpić go jakimkolwiek innym. Dziś w interne-cie dostępnych jest wiele bezpłatnych Rendering Erwinę przeznaczonych specjalnie dla miłośników Blendera — słynny Indigo, Sunfiow, Kakytheu, PEK'-Ray, czy cieszący się największą popularnością YaJRay. Ponieważ |ednak opis obsługi każdego z nich wymagałby de facto przygotowania kolejnej publikacji, skupimy się tylko na wspomnianym już Intenuil, obsługującym wszystkie zawarte w programie ustawienia. Warto bowiem pamiętać, iż jest to jedyny, w pełni kompatybilny z programem silnik — wymienione wcześniej wymagają od nas rezygnacji z części nieodzownych czasami opcji (zastępując je zresztą innymi) bądź manualnego korygowania pliku XML.