51 (257)

RELIGIE CZARNEJ AFRYKI ©WydawnictwoWAM. Kraków 2005

ETNOF1LOZOFIA

codziennych niepokojów i ingerować w lokalne wahnięcia mocy, dlatego też nie ma mowy o jego kulcie. Jest on przesłonięty kultem bóstw i różnego rodzaju duchów bliższych, a przez to łatwiejszych do skłonienia do współpracy.

Największy potencjał mocy należy do najstarszych, im starszy dany osobnik, tym więcej mocy w sobie gromadzi. Dlatego też przodkowie mają spośród wszystkich ludzi największą siłę, w najwyższym stopniu potrafią swą mocą ingerować w postać i rozkład sił kosmicznych. Mniej mocy mają ludzie żywi, ale i tu starcy mają więcej mocy i władzy od młodzieży. Osobnik o mniejszej mocy może sobie jej potencjał w sobie zwiększyć, osobnik o wielkiej mocy może część jej stracić. Powiększanie i pomniejszanie sił może nastąpić zawsze kosztem innej siły. Wyjątkiem jest tu Istota Najwyższa, która jest siłą samą z siebie, nie pobiera nic od żadnej siły innej, a udzielając z siebie nie traci na potencjale. Przypomina bank udzielający pożyczek mocy w postaci np. duszy noworodka, która w ostatecznym rozrachunku i tak do niego powróci, podobnie jak wszelkie inne walory energetyczne. Dlatego m.in. to nie ludzie poczynają dzieci: „Bóg je poczyna, ludzie jedynie płodzą".

Postrzeganie rzeczywistości w kategoriach mocy tłumaczy wiele nierozumiałych dotąd zachowań. Zgodnie z jednym z podanych przez Tcmpclsa przykładów, wódz Kapundwe dostał od sąsiada Busangu owcę. Pewnego dnia znaleziono psa Kapundwe zjadającego owcę. Mimo że pies nigdy nie atakował owiec, a owca stanowiła własność Kapundwe i prawdopodobnie sama padła, Busangu poczuł wielki smutek, który osłabił jego siłę. Kapun-