59 (214)

RELIGIE CZARNEJ AFRYKI ©WydawnictwoWAM. Kraków 2005

59_r

KONFLIKT WOKÓŁ ISTOTY NAJWYŻSZEJ

(pozaświatowość) i immanencja (tkwienia w kosmosie) stanowi cechę szczególną tamtejszej Najwyższej Istoty:

W większości spraw życiowych ludy afrykańskie umieszczają Boga na płaszczyźnie transcendentnej, jak gdyby był on obcy ich codziennym sprawom. Wiedzą one jednak, że Bóg jest immanentny, objawiający się w przedmiotach i zjawiskach przyrody, więc mogą złożyć mu hołd na każdym miejscu i w każdym czasie [...]. Dla wielu ludów afrykańskich aktywne uczestnictwo Boga w historii ludzkiej jest ujmowane w kategoriach zapewnienia im przez Niego deszczu, dobrych zbiorów, zdrowia, bydła i dzieci, uzdrawiania, wyzwalania i pomocy, oraz w terminach Jego obecności przejawiającej się poprzez zjawiska i przedmioty naturalne. Ludzie nieustannie zwracają się do Boga w różnorodnych aktach kultu, które ostatecznie stanowią odpowiedź człowieka na zainteresowanie Boga ludzkimi sprawami i na Jego czynne uczestnictwo w nich. Te ludzkie sprawy nie odzielają człowieka od jego całego otoczenia, tak, że w rezultacie historia ludzka jest historią kosmosu rozumianego w sensie antropocentrycznym lub mikrokosmicznym. Bóg nie jest oddzielony od takiej koncepcji historii jest ona jego wszechświatem; jest On w niej czynny, a pozorne milczenie może być tylko rysem Jego boskiego działania.

Immanentne cechy Boga to: wszechobec-n o ś ć (Bóg nigdy i nigdzie się nic kończy, Bóg jest jak powietrze i jak wiatr), wszechwiedza (Bóg ma wielkie uszy, którymi wszystko słyszy. Słońce, Księżyc i gwiazdy to jego oczy-szpiedzy), wszechmoc (o czym świadczą imiona Boga znaczące „Ten, który ma pełnię mocy") rozumiana jako absolutna władza nad przyrodą. Związane są z jego statusem, gdyż Istota Naj-