91 (110)

RELIGIE CZARNEJ AFRYKI ©WydawnictwoWAM. Kraków 2005

KULTURA ŁOWIECKA PIGMEJÓW

polują na słonie kilka, kilkanaście razy w roku, mogąc naraz zabić nawet kilka sztuk. Słoń jest zdobyczą wyróżnioną, jako że w postaci wielkiego białego słonia-sa-motnika Goru objawia się główne bóstwo Pigmejów (biel jest kolorem zmarłych i duchów). Dusze myśliwych, którzy zginęli na takim polowaniu, przechodzą w ciała słoni i na podstawie ich chodu czy zwyczajów można odgadnąć, która jest jakim słoniem. Dlatego w razie śmierci na polowaniu nic obowiązuje żałoba, jest to bowiem śmierć godna, a zmarły stając się słoniem, wkracza do sfery sakralnej.

Polowanie na słonie uznawane jest też za najbardziej ekscytujące i niebezpieczne. Rozpoczyna się od rozważenia przez naczelnika szans i przepowiedzenia wyników polowania. Po czym wzywa on określone duchy, prosząc je o powodzenie w łowach w tzw. „Pieśni Słonia", do wtóru której gra się na cięciwach łuków łowieckich. W pieśni wskazuje na beztroskę i brak lęku przyszłej zdobyczy, która powinna dobrowolnie oddać swe ciało Pigmejom na mięso. W polowaniu uczestnicz)' cała społeczność, prowadzona przez myśliwych. Celem podchodów jest otoczenie słonia i albo obsypanie go zatrutymi strzałami, albo podcięcie ścięgien Achillesa, które unieruchamia zwierzę. Kiedy słoń pada, kobiety i dzieci otaczają ciało i zaczynają pieśń triumfu. Mężczyźni zapewniają słonia, że nic chcieli go zabić, a jego śmierć wynika z wyroków losu. Wódz kierujący polowaniem śpiewa przy tym:

Nic bądź na nas gniewny,

Teraz twoje życic będzie lepsze.