anna paszkowska rogacz strona( 29

3. Rozwój somopozncmic

zapisem. Każdy uczeń otrzymuje w efekcie listę sześciu pozytywnych informacji na własny temat (trzy wpisane przez siebie i trzy przez kolegów). Niektóre z nich mogą się oczywiście powtarzać, co oznacza, że są ważniejsze lub bardziej widoczne.

4. Uczestnicy czasem zgłaszają trudność w wyszukaniu u siebie „aż” trzech cech pozytywnych. Warto ich jednak zachęcić do tego ćwiczenia.

5. Uczestnicy powtórnie siadają w kręgu. Prowadzący prosi chętne osoby o odczytanie swojej listy, zaznaczając jednocześnie, żeby wybrały po jednej zalecie, która mogłaby im w przyszłości przydać się w pracy. W razie trudności ze znalezieniem takiego odniesienia prowadzący prosi grupę o pomoc.

6. Prowadzący prosi uczniów o skorzystanie z Załącznika A, czyli listy przymiotników opisujących ludzi w sposób pozytywny, informując, że pozwoli ona na głębszą analizę własnych cech. Każdy czyta listę i zakreśla te przymiotniki, które najlepiej go opisują.*Następnie ochotnicy czytają wybrane przez siebie przymiotniki. Zwykle okazuje sic, że można teraz odkryć w sobie o wiele więcej cech niż na początku ćwiczenia.

ĆWICZENIE 7. Obraz własnej osoby

(opracowanie vdosr.e)

Cele:

K pogłębienie refleksji uczniów nad sobą, poszerzone o świadomość własnych słabych stron i ograniczeń; i: ukierunkowanie uczniów na myślenie o własnym rozwoju.

Czas: 25 minut

Pomoce: Załącznik B

Przebieg:

1. Prowadzący prosi uczniów o odpowiedź na 12 otwartych pytań zawartych w Załączniku B.

2. Uczniowie wpisują odpowiedzi w rubryki kwestionariusza.

3. Kiedy wszyscy uczniowie skończą swoją pracę, prowadzący mówi

3.1. Ocenc własnych zdolności i możliwości

im o znaczeniu otwartości w kontaktach z ludźmi. Może to uczynić w następujący sposób:

Aby 'inni byli otwarci wobec nas, my sami powinniśmy być otwarci. To jest duża umiejętność być otwartym. Jest to też peume ryzyko, bo nie wierny, jak inni zareagują. Mimo wszystko ryzyko to warto ponosić) ponieważ zyski są znacznie większe niż straty. Otwartości nie należy mylić Z mówieniem o intymnych sprawach - ona jest raczej bliższa spontaniczności i szczerości. Musimy pamiętać, że sami decydujemy o granicach naszej otwartości o tym, co odsłaniamy, a co zachowujemy dla siebie w kontaktach z innymi. * .

Po tej zachęcie prowadzący pyta, czy ktoś z uczniów chciałby opowiedzieć o sobie. Osoba chętna może przeczytać odpowiedzi na niektóre tylko pytania, które sama wybierze. Jeśli nikt się nie zgłasza, prowadzący przechodzi do następnego ćwiczenia. (Prezentacja obrazu własnej osoby nie powinna być poprzedzona wyczekiwaniem, namawianiem czy dłuższą zachętą).

ĆWICZENIE 8. Ja i inni

(źródło: Johnson, 1992)

Cele: * * -

3 stworzenie możliwości do pogłębionej refleksji nad sobą;

K nakreślenie obrazu własnej osoby;

Ei budowanie wzajemnego zaufania;

a uświadomienie roli otwartości w kontaktach międzyludzkich. Czas: 15 minut

Pomoce: kartki papieru, tablica Przebieg:

1. Prowadzący przedstawia krótki wykład na temat otwartości jako warunku własnego rozwoju.

W każdym z nas można wyodrębnić cztery obszary znanego " i „nieznanego", w zależności od tego, co my wierny o sobie i co inni wiedzą o nas. Zdolność do otwierania się przed innymi zależy od tego, co sami osobie wiemy, i od tego, czy siebie lubimy. Musicie zdawać sobie sprawę