anna paszkowska rogacz strona0 31

3. Rozwój scmopoznarfa

ze swoich reakcji, jeśli macie je zakomunikować innym. A jeśli ich nie akceptujecie, nie pozwolicie na ich okazanie. Jeśli macie hyc zdolni do otwartości, powinniście stale próbować dowiedzieć się o sobie jak najwięcej. Do pokazania, jak się to robi, służy schemat nazwany od imion autorów - Joe Luf ta i Harry’ego Inghama - Oknem Joharriego. Przedstawiono na nim, że istnieją rzeczy, które wiecie o sobie, i takie, których o sobie nic wiecie. Odpowiednio do tego istnieją rzeczy, które inni ludzie wiedzą o sobie i takie, których nie wiedzą. Schemat ten wygląda tak: Prowadzący rysuje na tablicy schemat:

Okno Joharriego (Obszary własnegoja")

ZNANE

SAMEMU SOBIE

NIE ZNANE SAMEMU SOBIE

Znane

innym

obszar dostępny dla siebie i innych (ja publiczne)

obszar własnej „ślepoty" - - niewidoczny dla siebie, widoczny dla innych

Nie znane innym

obszar ukryty dla innych (ja prywatne)

obszar nieznany

Zakłada się, że ukrywanie informacji przed samym sobą i innymi pochłania energię, i że im więcej informacji jest znanych, tym łatwiejsze będzie porozumienie z innymi. Zatem tworzenie dobrych związków pociąga za sobą pracę nad powiększeniem pola dostępnego i zmniejszaniem obszarów ukrytych i nie spostrzeganych. Zmniejszając swój obszar ukryty, dajecie innym informacje, a reagując na to, mogą oni pomóc wam zmniejszyć obszar niewidoczny. Jeśli ten się zmniejsza, zwiększa się wasza wiedza o sobie, to znów pomaga wam być otwartymi. Otwartość zbliża ludzi do siebie. Jeśli nie potraficie być otwarci, odsłonić się, nie możecie rzyć bliscy dla innych i nie możecie być cenieni za to, jacy naprawdę jesteście.

2. Prowadzący prosi uczniów, żeby na kartkach narysowali sobie powyższy schemat i spróbowali znaleźć po kilka elementów typowych dla znanych sobie obszarów. Chętni uczestnicy dzielą się refleksjami na temat tego ćwiczenia.

3.1. Ocena własnych zdolności i możliwości

ĆWICZENIE 9. Lądowanie na Księżycu

(źródło: wzoiowanc na „Moon Explorer ftcblem", KroechnerT, 1991)

Cele:

a uświadomienie uczniom znaczenia wiedzy i kompetencji w dokonywaniu wszelkich wyborów;

E zabawa.

Czas: 45 minut

Pomoce: Załącznik C

Przebieg:

1. Prowadzący czyta następującą instrukcję:

Wasz siatek kosmiczny rozbił się na Księżycu Mieliście się lam włączyć z macierzystym statkiem bazą, znajdującym się w tej chwili 300 km od Was, po oświetlonej stronie Księżyca, a można się tam dostać przez pasmo gór. Przeżycie wyprawy kosmicznej zależy od tego, czy dotrzecie do oddalonego o 300 km statku bazy. Waszym zadaniem jest uszeregować zaproponowane przedmioty według stopnia ich przydatności do zachowania życia. Cyfrą 1 oznaczcie przedmiot, najniezbędniejszy, 2 następny, aż do 14.. która oznaczy najmniej przydatny przedmiot.

2. Uczestnicy, korzystając z Załącznika C,“pracują samodzielnie.

3. Prowadzący zaprasza kilku ochotników do podzielenia się swoja lista z resztą grupy. Prosi o uzasadnienie wyborów i o nieocenianie kolegów. Po krótkiej dyskusji czyta właściwa lisie przedmiotów wyselekcjonowanych przez eksperta.

4. Prowadzący prosi uczniów, żeby teraz zastanowili się. czy udałoby im się przetrwać w warunkach panujących na Księżycu.

5. Prowadzący pyta, jak uczestnicy zaplanowaliby swoje życie w najbliższym czasie, gdyby mieli 90% pewności, że podobna sytuacja zdarzy im się w ciągu najbliższych pięciu lat.

6. Prowadzący zwraca szczególną uwagę na odpowiedzi wskazujące na konieczność wzbogacania własnej wiedzy i umiejętności np.:

E dowiem się więcej o Księżycu;

2 pójdę do szkoły przetrwania; a będę trenował, żeby uzyskać sprawność fizyczną.