CCF20080704 056
97
- część śródścienna (pars intramuralis);
- część nadprzeponowa (pars supradiaphragmatica);
- część przeponowa (pars diaphragmatica)’,
- część podprzeponowa (pars infradiaphragmatica) - uchodzi do przedsionka pochwy w miejscu zwanym brodawką cewkową (papilla urethralis).
POCHWA
(Yagina, kolpos')
Pochodzenie rozwojowe:
Powstaje z dolnego odcinka kanału maciczno-pochwowego (powstąjącego ze zrośnięcia dolnych połówek przewodów przyśródnerczowych - Mullera), początkowo wysłanego nabłonkiem mezodermalnym. Do końcowego odcinka kanału wrasta nabłonek endodermalny zatoki moczowo-płciowej. W 4. miesiącu nabłonek ten wypełnia światło pochwy całkowicie, a także część szyjki macicy. W 5. miesiącu pojawia się światło. Sięga od ujścia zewnętrznego macicy (ostium uleri extei~nu?n) do ujścia zewnętrznego w obrębie sromu. Stanowi przewód leżący pośrodkowo w miednicy, biegnący skośnie od tyłu i góry, ku przodowi i dołowi. Ściana przednia i tylna przylegąją do siebie.
Sąsiedztwo:
Ściana przednia jest zrośnięta z tylną ścianą pęcherza moczowego i cewką moczową za pomocą tkanki łącznej. Ściana tylna jest oddzielona od przedniej ściany odbytnicy przez tkankę łączną przegrody odbytniczo-pochwowej (septum rectovaginale) i zagłębienie odbytniczo-maciczne (excavatio recto-uterina).
Ściana przednia pochwy jest krótsza niż tylna, stąd w miejscu otacząjącym Ujście macicy tworzą się dwa sklepienia: przednie (fomix anterior) - mniejsze i płytsze oraz tylne (fomix poste-rior) - głębsze i wyższe. Istotne wydaje się, iż sklepienie tylne jest pokryte z zewnątrz otrzewną zagłębienia odbyt-niczo-macicznego.
Ryc. 51. Przekrój poprzeczny przez pochwę, szyjkę macicy i odbytnicę - według Bochenka i Reichera
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
CCF20080702 055 97 liorte więzadla wysyłają część włókien do warstwy okrężnej, arsrwa okrężna (zonaCCF20080226 005 146 Część III. Zagadnienia edukacji dorosłych nictwo Artystyczne i Filmowe dokonałoCCF20090704 005 12 Część I i upływu czasu, woda dziś jak tysiąc lat temu wrze w stu stopniach CelsjuCCF20090704 006 14 Część I prawdy wywodzące się od Platona (Heidegger). Rozum, najwyższa władza ludzCCF20090704 007 16 Część I Ta ostatnia jest co prawda bliższa neoplatońskim przetworzeniom idei, aleCCF20090704 008 18 Część I egzystencjalnego charakteru. Skoro zaś Jedno jest jednym, nie może być onCCF20090704 009 20 Część I wyraźnie dużej litery. Potwierdza to zadawane przez niego pytanie: po coCCF20090704 010 22 Część I istnienie jest przez nie i pozostaje z nim w pełnej immanencji. Nie ma tuCCF20090704 011 24 Część I dzić, że owa moc jest tożsama z tym, co zrodziła? Źródło nie jest tożsameCCF20090704 012 26 Część I rialnym bytem jako jego prawo. Dla tego prawa, co jest oczywiste, kryteriCCF20090704 013 28 Część I teraz”26. Damaskios preferuje zatem Platońskie pojęcie momentu, który rozCCF20090704 014 30 Część I i ten ich związek w procesie wzajemnego dookreślenia przyjmuje rozmaite zCCF20090704 016 34 Część I nic, czy się je zada czy nie, nie zmienia w niczym ruchu gwiazd, ani biegCCF20090704 017 36 Część I tam, gdzie coś umyka, nie pozwala się objąć, nie do końca jest odsłonięteCCF20090704 018 38 Część I Nie chcę się wdawać w szczegóły owej krytyki ani analizować HeideggerowskCCF20090704 019 40 Część I podmiotowości. Kontynuuje więc tradycję kartezjanizmu. Dla Heideggera, prCCF20090704 020 42 Część I dowania się w wypełnianiu historycznego posłannictwa. Duch jest odtąd u HCCF20090704 021 44 Część I kiemu człowiekowi (Dasein). Gdy więc dziś zajmujemy się, czasem nazbyt goCCF20090704 022 46 Część 1 Parmenides nas uczy, pisze dalej Heidegger, że ujmowanie jest sposobem luwięcej podobnych podstron