CCF20101219002

badawcze. Interesująca wydaje się seria „Wojny anticznogo mira" charakteryzująca się oryginalnością w studiach nad uzbrojeniem, podobnie jak seria „Sołdat" koncepcyjnie nawiązująca do ospreyow-skich zeszytów, lecz graficznie niezależna. Obie serie wydaje oficyna „Astrel" mająca swą siedzibę w Moskwie.

Element ikonograficzny w badaniach nad uzbrojeniem antycznym ma ogromną wagę ze względu na to, iż ukazuje nie tylko szczegóły konstrukcyjne, ale i sposób użycia oręża. Ogromnej ilości detali dopatrzyć się możemy przede wszystkim na greckich wazach czarno- i czerwonofigurowych traktowanych jak produkcja masowa, choć prezentujących najwyższy poziom sztuki zdobniczej. Z bogactwa tego czerpią wydawnictwa albumowe w rodzaju „Wielilcoje nasledie anticznoj Ellady" R. Kolpinskiego (Moskwa 1988) czy„Gods and Heroes Greek Mythology" P. Christou i K. Papastamatis (Firenze 1998).

Ten rodzaj źródeł jest nie mniej ważny jak przekaz pisany. W przypadku militariów greckich zasób informacji historiograf icznych jest stosunkowo skromny, toteż należy poszerzyć bazę źródłową o poezję oraz sztuki sceniczne. Spośród poetów wybijają się Archiloch, Tyrta-jos oraz Alkajos prezentujący w swych utworach znajomość rzemiosła żołnierskiego i obycie z orężem. Niemniej sze doświadczenie miał Arystofanes, kiedy obserwując życie codzienne miasta Aten, potrafił sportretować wojowników wraz z ich wyposażeniem przy okazji zachowań typowych dla tej grupy społecznej.

Z historiografów dwóch przynajmniej było dowódcami wyższego szczebla: Tukidydes i Ksenofont, a ich przekazy mają największą wartość dokumentalną.