Alctiy IV wiek p.n.e
spełniania jednej tylko czynności w życiu obywatela i lo nawet gorzej od innych, jak 3ze wywody pokazują. Sądzić należy nic według dawnych doświadczeń, ale wedle ornych stosunków, bo [Lakońezycyl mają dziś współzawodników w wychowaniu, a wnicj ich nic mieli.
*
(k's. 1-77/. rozdz. II')
1. Zgodziliśmy się więc na to, że należy uprawiać gimnastykę i jak się lo czynić pomno. Do okresu dojrzewania uprawiać należy lżejsze ćwiczenia, unikać przymusowej ety i przymusowych wysiłków, aby wzrostowi nic na przeszkodzie nie stawało. Bo że •>:edwczesne wysiłki mogą pociągnąć za sobą takie następstwa, lego ważkim dowo-
ii takt, że między zwycięzcami w igrzyskach olimpijskich znajdzie się za ledwo ■wieli lub trzech, którzy' odnieśli zwycięstwo i w wieku chłopięcym, i w męskim, powiąż przez nadmierny wysiłek przy ćwiczeniach w latach młodocianych siły ulegają idwąllcniu.
2. Gdy jednak od okresu dojrzewania upłyną trzy' lata na innych naukach, wówczas osownajcsl rzeczą poddać następujący wiek i [ciężkim] trudom, i przymusowej diecie, iu należy bowiem przemęczać się równocześnie i umysłowo, i fizycznie, bo oba te różuje zajęć z natury swej przeciwny dają wynik: praca fizyczna osłabia umysł, a praca myślowa ciało. [...]
ETY KA NI KO MACH EJSKA
Etyka iiikoinnchujskei .składu się z kilku rozpraw, któro w dużej mierze zachowały swą odrębność, odolmio jak inne pisma szkolno Arystotelesa nic została opublikowana za życia autora. Prawdopodobni "zapiski dotyczące problemów etycznych" wydal ok. 300 r. p.n.e. syn filozofa - Nikomach i on leż odzieli! iokst na równe mniej więcej księgi.
Zamieszczony tu fragment pozwala Czytelnikowi zapoznać się lak z poglądami Arystotelesa na duszę władze rozumowe człowieka, jak i ze sposobem argumentowania. Mimo obszernie przytoczonych ob-iśnień i komentarzy tłumacza - Danieli Choińskiej, nie jest to łatwa lektura, bowiem specyfika języka .reckiego oraz języka Arystotelesa szczególnie jest niezmiernie trudna w tłumaczeniu lak na język rilski, jak i na inne języki nowożytne, co Tłumaczka wnikliwie wyjaśnia we Wstępie do dzieła. Zaś ’WN - wydawca szcśeiotomow-ej edycji Dziel wszystkich Arystotelesa opatrzył publikację tomem VII a wiórującym Słownik terminów Arystotelesowych oraz Indeks pojęć i nazw (Warszawa 1994), gdzie na czytamy: "Otóż greckie słowo cwele nie ma precyzyjnego odpowiednika w języku polskim. Jego sze-okt zakres treściowy, a zarazem wieloznaczność uniemożliwiają wierny przekład. [...] Daniela Groteska, mtorkn przekładu Etyki nikomachejskicj, z wielu możliwych słów polskich, z których żadne nie jest tym tajwlaśeiwszym odpowiednikiem, wybiera dzielność, natomiast Witold Wróblewski, tłumacz Etyki wiel-oraz Etyki eudemejskiej, powraca do słowa cnota, mającego mocne oparcie w polskiej tradycji trans-:it;usktej - posługuje się nim, na przykład, Władysław Witwieki w swoich przekładach dialogów Platoni. A przecież arete może też być przełożona, i bywa, jako doskonałość, a także, i bardzo często, jako m"
'.mdło: [3, s.3.06 - 234] Zamieszczony obok schemat oraz objaśnienia opracowała D.Oromska (s.423 i W schemacie zachowano słowa greckie w oiyninalnej pisowni; pod nim oraz w następującym dalej .cs-rie oddano je literami łacińskimi pomijając oznaczenia greckich akcentów czy długości samogłosek.
*?!
N
V)
O
Q
W ra -®-3 5 O ?'-o > W O ' fi ■co :y t; ar «■«
5T
y.ą
•N > •< *Ł0 <
§ F! ! o
N3 -o <
> 3'
&.£•
x3
-Ol <••<
l-§ -
s p
‘ o cx
fg
M§ ^
n w g ~ a. (U n ^ *d
o
sn
co
N
CJ
O
<L>
,o
O
N
O
CC
UJ
UJ
N
O
cc
co
ILI
N
o
Z)
o
KO
ur
NI
o
y. >
O
K 2
UJ M
O. 3>
'P o-
2 {o o _2
ó -5 2. f£ y. li
co-"J .r; l) l>
2. S, S S c3 ’i2
S£
-N-O
fT
vO
r>‘ •/*
£ d
S'5-
p p
O £
5"