Document (6)

RTZ - RACJONALNA TERAPIA ZACHOWANIA

W końcu przepisałem pięć zasad racjonalnego zachowania, używając najprostszego słownictwa, jakie mogłem wymyślić. Doświadczenie kliniczne nauczyło mnie, że im prostszy jest język samopomocy, tym szybciej - przez jego używanie - ludzie uczą się pomagać samym sobie. I teraz brzmi to tak;

,,<>j»Ćp1ej pomaga

^v •Sm-532

*..* 3. Raq'onalne zachowanie najlepiej pomaga d osiągać twoje

krótko- i długoterminowe cele. .w- .^J    ■■    ■- • • ..j

4.    Racjonalne zachowanie najlepiej pomaga d unikać najbardziej niepożądanych konfliktów z innymi ludźmi lub rozwiązywać je.

5.    Racjonalne zachowanie najlepiej pomaga a odczuwać takie emocje, • jakie chcesz odczuwać.

Przypominamy, że zdrowe zachowania spełniają co najmniej trzy z tych pięciu zasad; wszystkie zasady są równoważne; niektóre zasady nie mają zastosowania w pewnych sytuacjach; to, co jest racjonalne dla jednego człowieka, nie zawsze jest zdrowe dla innej osoby lub nie jest racjonalne w innym czasie.

Tych pięć zasad racjonalnego zachowania umożliwia osobom odczuwającym ból emocjonalny dokładnie ocenić, na ile ich zachowania są emocjonalnie zdrowe lub niezdrowe. Pomaganie pacjentom w rozpoczędu tej automatycznej oceny swojego zachowania jest ważną, a równocześnie wyjątkową cechą Racjonalnej Terapii Zachowania.

DLACZEGO RZECZYWISTOŚĆ

MOŻE NIE BYĆ OBIEKTYWNIE RZECZYWISTA

Większość z nas ufa swojej zdolności rozpoznawania oczywistych faktów. Pomimo tego pierwsza zasada racjonalnego myślenia (tj. myślenie oparte na oczywistych faktach) jest zasadą, którą osoby w bólu emocjonalnym najczęściej naruszają. Dlaczego?, Ponieważ osoby będące w emocjonalnej niedoli zwykle mają różnego stopnia „zespół niedowierzania”.

„Zespół niedowierzania” oznacza niewłaściwe wrażenie, że to, co widzisz, jest w rzeczywistości naprzeciwko twoich oczu. W rzeczywistości to, co widzimy, nie jest naprzedwko naszych oczu; to jest zawsze obraz mentalny lub wyobrażenie uformowane z tyłu naszego mózgu.

_______ RTZ - RACJONALNA TERAPIA ZACHOWANIA

Ten fakt wskazuje na to, że nasze mózgi pracują jak kamery (Pribram 1971), ale mózg jest bardziej plastyczny niż prawdziwa kamera. Gdy prawdziwa kamera stwarza obrazy, może ona używać tylko informacji ze świata zewnętrznego. Nasz mózg nie ma tego ograniczenia. Nasze mózgi mogą ignorować świat zewnętrzny i czasami go ignorują, stwarzając obrazy oparte wyłącznie na naszych wyobrażeniach, wspomnieniach i odczuciach emocjonalnych. Dlatego ważne jest, by psychoterapeuci byli pewni, że ich pacjenci znają następujące trzy fakty i pamiętają o nieb:    -

Po pierwsze - praca Ecclesa (1958) jasno wykazuje, że zdrowy ludzki mózg nie rozdziela automatycznie obrazów mentalnych lub wyobrażeń opartych na naszej wyobraźni, wspomnieniach czy odczuciach emocjonalnych, od obrazów mentalnych lub wyobrażeń opartych na oczywistych faktach.

Po drugie - nie ma znaczenia, skąd się wzięło w mózgu dane wyobrażenie; mózg w dalszym ciągu używa tych wyobrażeń (niezależnie od ich pochodzenia) do kontroli naszych reakcji poznawczych, emocjonalnych i fizycznych.

Po trzecie - oczywiste fakty nie dopasowują się do naszych jednostronnych obrazów mentalnych lub apercepcji. Dlatego, kiedy oczywiste fakty są w znaczącym konflikcie z ich apercepcjami, często popadamy w niepożądany konflikt z oczywistymi faktami.

Badania Bowera (1974) nad noworodkami wskazują, że nasz mózg prawdopodobnie jest genetycznie, zaprogramowany do wywoływania konsekwentnie podobnych obrazów mentalnych, będących odzwierciedleniem podobnych zdarzeń w świecie zewnętrznym oraz konsekwentnie podobnych reakcji emocjonalnych i fizycznych-na te odzwierciedlenia. Wcześniejsze badania Bowera (1971) także wskazują -na to, że kiedy odkrywamy, iż rzeczywistość zewnętrzna znacząco różni się od jej odzwierciedlenia w naszym mózgu, wówczas przejawiamy wrodzoną skłonność do emocjonalnego zaniepokojenia w takiej sytuacji.

Na przykład Bower (197.1) sprowokował niemowlęta do sięgania po... złudzenie optyczne. Naturalnie chwytały one dłońmi powietrze. Najmłodsze niemowlęta odpowiadały reakcją intensywnego płaczu; starsze niemowlęta płacząc uderzały dodatkowo rączkami w swoje krzesełka. Chcąc pomóc pacjentom w unikaniu podobnych lęków i w ich szybkiej eliminacji, terapeuci

37