DSC01084 (3)

■ 312 wsnrrticre i procesy obcyzyj.se

O Ib pierwsze. Traktat przewiduje tylko jedną możliwość działania. KonuJ może przyjąć uchwałę tylko wtedy, gdy większość fej członków popiera wniosek | tWHBHliJl Jlill IIIHIiiiiii u stosunku do licz6v~komisarzy. a więc zawsze wyrca | jedenaście głosów, niezależnie od tego. ilu komisarzy jest obecnych na sali ur-..rad¹**. Jednak zaledwie 59tulccyzjizapada w sposób przewidziany w Traktacie¹¹⁵.

3 Po drugie. Komisja decyduje także w trybie obiegowym. W ten sposób przyjmowane jest około 25% decyzji^l>ł. Zgodnie z art. 10 Regulaminu Komisji, projeh aktu jest Wtedy rozsyianydg.wszystkich członków. Komisji, ale można powiedzieć, jest icjt zgoda na nkcepuićjępro pozycji. Komorze mogą wprawdzie wnosić poprawki, alelerminy przewidziane na ich sformułowanie są zwykle bardzo krótkie W sytuacji normalnej poprawki należy wnieść w terminie pięciu dni, ale ulega on skróceniu do trzech dni. jeśli sprawa jest pilna W wypadku spraw bardzo pilnych termin jest niezwykle krótki, wynosi on bowiem zaledwie 12 godzin. Jeżeli członkowie Komisji nie wniosą poprawek, to przyjmuj; 'Się, iż decyzja została podjęta.

_^JJ Po trzecie, zdecydowana większość aktów Komisji, bo aż 70%, jest przyjmowana w trybie dclcgacyjnym¹ ■ Na podstawie art. 1 i Regulaminu Komisji, w u-kich sytuacjach upoważnia ona jednego ze swoich członków do podejmowana decyzji w imieniu zebrania plenarnegoV Każdajćgo decyzja_staje się więc dccvzją Koiflisji. W wypadku aktów powtarzalnych 1 rutynowych, przyjmowanych, na przykład, w ramach Wspólnej Polityki Rolnej, taka procedura jest bardzo potizcb-na¹** Komisarz oczywiście nie posiada już prawa do dalszego przekazania kompetencji. Delegacyjny tryb postępowania został przyjęty ze względu na konieczność oszczędzania czasu, poniewuż zbiorowe dyskusje nad wszystkimi szczegółowymi sprawami mogłyby doprowadzić do całkowitego sparaliżowania Komisji. Zarazem jednak procedura ta stwarza niebezpieczeństwo nadużywania władzy i popełniam I

Alt. 2)9 ul E Zob. IM art. 5 Regulaminu Komisji: European Commission. Rulet oi Prace- I don: ot łhe Commistion of 17 Fcbruary 1993. OJ 1993 L 230/15: hup://eoropa.cu.im/cwimta)aot I taocadun/indea.aLhon

a Z Dahwa-Klcpoeki. Integracja europejska. Bialysiok 1999. s. 167; J. Gnlstcr. C. Mik. łW- I sławy europejskiego prawa tfspdthtitoWćga tiiilys wykładu), Toruń 1996. s. 112-113.

‘“Z rśilitta-Klepacfct. Integracja europejska. Białystok 1999, s. 167: J. Gnlstcr.C.Mik.fał

wyffatfu). Toruń 1996. s. Suk* I

Bacuje. ra kur-coda KonUtja przyjmuje około połowy decyzji, zob. D. Simon, le syatmt jaridaf* I

tomtmautmrr. Pańs 1997, | 113-113. W roku 1992 procedurę tę Komisja wy korzystała 2200 my I

mb. I WcaiherilL P. Beaumont. EC la«v Tht Esscnlial Guide to Ilu Legał Wartings of Ike I

paw Conwami/y. London 1995 (Secood Edinon). s. 52-53.

1I Doliwo-KlepadkL tmegmeja europejsko, Biatysiok 1999, s. 167: J. Galncr. C. Mik. M Urny europejskiego prm\i aapdbieromega (uayi wyWaifu), Toruń 1996, s. 112-113. W roku 19K 1 procedurę tę Komńja wykorzyatah aZ 7 tysięęy razy. zob. S Weaiherill. P. Bananom, EC Im:: 13 1 | Guide ta the Legał Worldngt of ikr Lumpem Ctmummiry. London 1995 (Secood Eden* I V 32-33.

^m a GBU podif. B ■ Jnfciym roku t9ft0 wydano 10 ty&ięcy takich aktów; soh O I Durak ddMaiMMirr Ihttnri. hi* 1997 (Onąuitme ćdiuon rewe ct nusc a jouri. s. 60.

błędów. Odpowiedzialność za błąd jednego komisarza ponosi cała Komisja w sposób solidarny.

Na proces podejmowania decyzji w Komisji silny wpływ wywierają europejskie grupy nacisku. Komisja jest najczęstszym celem ich działań, ponieważ właśnie ona korzysta z. prawa inicjatywy prawodawczej, a ponadto sama podejmuje wiele decyzji administracyjnych. Lobbystyczne „Rurogrupy" zwykle mają charakter transnarodowy, ponieważ zrzeszają członków z różnych pańsiw członkow skich.

Liczbę takich ugrupowań U. Kurczewska szacuje na około 3000 . Wśród nich ponad połowę stanowią grupy reprezentujące interesy przedsiębiorców oraz producentów rolnych, inne reprezentują interesy publiczne, interesy grup zawodowych czy interesy innych ugrupowań, takich jak związki zawodowe czy stowarzyszenia obrońców naturalnego środowiska człowieka. „Eurognipy' pełnią trzy podstawowe funkcje: informacyjne, perswazyjne oraz nacisku na ośrodki decyzyjne.

9.4. Parlament Europejski

9.4.1. Ewolucja

Purlamcnt Europejski jest bez wątpieniu tą instytucją wspólnotową, która przeszła najwyraźniejszą ewolucję organizacyjną i kompciencyjną.

Traktaty założycielskie przewidywały istnienie tr/ech ciul parlonienliiniyd!. W EWWiS było to Wsnólne Zgromadzenie, n w EWO i P.WRA Istnieć mialy Zgin-madzenia. Jednak już w 1957 r. zawarto umowę o połączeniu łych imlyiucji

ffimadzenie Parlamentarne, które od początku lut sześćdziesiątych nosi nazwę

hieni Europejski ''Członkami Parlamentu byli początkowo jiiiillillieilluizyścl krajowi, wybierani przez swoje parlamenty. Od dwudziestu lal są już wybierani w wyborach bczpoircditicn.W roku 1979 po raz pierwszy w taki sposób wybrano 410 parlamentarzystów europcjskTćii. kolejne wybory odbyły iłę w lutach I9K4. 1989,1994, a piąte w 1999. W wyborach tych uczestniczyć mogą wi/yscy obywatele Unii Europejskiej, co oznacza, iż mogą oni glosować na tcrytoriacli innych państw członkowskich. W roku 1994 po raz pierwszy, w KPN, czlunklem Puda-memu został wybrany cudzoziemiec. Obywatele Unii niezbyt chętnie brali jednak udział w wyborach europejskich poza swoimi państwami. Odseicl glosujących wynosił w wielu państwach zaledwie 1%. a rekordowo 35%,

Również kompetencje Parlamentu ulegują szybkiej ewolucji. W każdym ko lejnym akcie pierwotnego prawa wspólnotowego były one uzupełniane, aby zbliżyć funkcjonowanie Unii do jej obywateli i choćby ograniczyć deficyt demokracji.

U. Kurcze wsi,n, Udjbytng » Unii £urnpfJit.Uj - imphlu>ji dUi t/jijdn SunSii i prace SGH" 2001. tctzyl 1.1 93-W; U. Kurtce* Ul, ijMrrmt " UaU Zu/upr/dwy. (rlu ■layn PISM' 20OJ. tent Z. > 140 NatonusM N. Nujoa twardzi U w linii ddiila ubenm- ntinlu TOU ■grupowań !obbyuycznydi, N Nujwnl. Jlu Oownmrni imd fuUiUi «/ ilu latapnm Ijiilllii. Mu nadirein-LoMlun 1009 (Fourth Ediiiop). s. 304-316.