B» mnilrnw tfująą fdfcifwfc— ę iM-yę^ M -
•**- |incyw
nr»ot>
»« *•''0*0 Kxs3c afej
nbc oraz Pomoc pod^ zc strony
lw* tei
t«Mi« te. oaaap |acm. . « • M (
___
n w
Jjniceił^ Wcdl
^ f*r»> ^<W1jp«w« IVxy«v__
«bic poniy^iłf j w
iep, _ __ ^ ~-™Ł ****■ ” y«ecnentów. J*
—**■?_ c©ct»y pracowtuk^W i ^
^ <uic>5^ °?rM c^cfcicj s»C ntówi. żc oprócr P"®»lw*:>w»ć zdrowym ro/y^dkicm co/
Łe°rt‘ CSCSZa ”C ‘Ju*ym
.__ postępu lechntenego i techooiopeaiego one wmu kw.1,0-
1imanie zdobywa tez teoria «zw. tamokWmbcych de grap. . . p?|H,,an|y ^ POSILI, te zmiany w komputeryzacji, globalnej ic-
kk.HTiuruk.Kji • mZynicni genetycznej tak odmieniły sposoby produkcji, iż hi-iaf||rr metody zarządzania są obecnie niewystarczające. Do realizacji nowych t dodoaydi zadań należy wybierać pracowników o różnych specjalizacjach, co w konsekwencji powoduje. Ze od menedżera oczekuje sic innych metod hctowtfiia niż w systemach tradycyjnych. Realizacja zadali wymaga zwięk-iż cnej autonomii i samokontroli grup roboczych. Mniej oficjalne i tradycyjne ecie przywódczo vą skuteczniejsze niż w systemach tradycyjnych. Jednak takie pcdejfcae wymaga odpowiednio wysokich kwalifikacji podwładnych. Dlatego też we współczesnych organizacjach maleje znaczenie kierownika, a rośnie Impclcftfncgo wykonawcy. Opisany styl przywództwa nazywa się nieprze-wod/enk-m. Polega on na takim pomaganiu grupom pracowników, aby przewodziły same w podejmowaniu decyzji. Dlatego przywódca w ujęciu tej teorii Jest to C7k>włck, który najsprawniej ułatwia podwładnym wyszukiwanie własnej drogi osiągania celów (spełnia on w ten sposób funkcję trenera, a db kierownika).
W końcu lat 80. XX w. koncepcja przywództwa organizacyjnego została nlmuinowm przez idee przywództwa transformacyjnego lub charyzmatycznego. Zainteresowanie aa teoria wywodzi się z nasicpujących przyczyn:____
• wiele dużych i dobrze funkcjonujących organizacji osiągnęło pozytywne rezultaty w krótkim okresie.
• przywódcy gospodarczy cieszą się duża popularnością dzięki osiągniętym akcesom, mimo te nie odpowiadają założeniom istniejących koni: w lł‘ lemurze rozróżnia sic zachowania transakcyjne od zachowań transformacyjnych.