DSC04324

94 Ecce fauno

wansaiskie pojęcie .jtaya scienza", ową jedność śpiewaka, rycerza i wolnego ducha, którą się ta cudowna wczesna kultura Prowansalczyków odróżnia od wszelkich dwuznacznych kultur; zwłaszcza ostatni wiersz, Do Mistrala, swawolna pieśń taneczna, w której, za pozwoleniem, tańczy się ponad moralność, jest prownn-salizmem doskonałym.

Tak przemawiał Zaratustra

Książka dla wszystkich i dla nikogo

Opowiem teraz historię Zaratustry. Podstawowy Koncept dzieła, idea wiecznego powrotu, ta najwyższa formuła potwierdzenia, jaką w ogóle można uzyskać - pochodzi z sierpnia roku 1881: została rzucona na kartkę z podpisem: „6000 stóp od człowieka i czasu". Owego dnia szedłem przez lasy nad jeziorem Silvaplana: zatrzymałem się u potężnej, piramidalnie spiętrzonej skały niedaleko Surlei. Tam naszła mnie ta myśl. Cofając się od tego dnia o parę miesięcy, stwierdzam, jako zapowiedź, nagłą i do głębi rozstrzygającą zmianę swego smaku, zwłaszcza w muzyce. Może całego Zaratustry można by zaliczyć do muzyki; z pewnością słyszeć odrodzenie sztuki było wyjściowym lego warunkiem. W małym górskim kurorcie niedaleko Vicenzy, w Reco* aro, gdzie spędziłem wiosnę roku 1881, odkryłem wraz ze swym maestro i przyjacielem, Peterem Gastein, również „odrodzonym", że feniks Muzyka przefruwa obok nas upierzony lżej i promienniej niż kiedykolwiek. Gdy zaś spojrzę na okres po owym dniu, uż po nagły i w najbardziej nieprawdopodobnych warunkach odbyty poród w lutym 1883 r. - końcowa część, ta sama, z której zacytowałem w Przedmowie parę zdań, powstała dokładnie o tej świętej godzinie, o której w Wenecji zmarł