DSCF6163

124 Wpływ lokalizacji centrów logistycznych na realizację ich zadań w łańcuchach dostaw

gdzie:

aJP — powierzchnia miasta, gminy, województwa obsługiwana przez centrum logistyczne,

A — powierzchnia miasta, gminy, województwa,

P_r — liczba odbiorców obsługiwanych w obrębie miasta, gminy, województwa.

Jeśli zatem gęstość sieci obsługi na 100 km² oznaczona zostanie jako GJP, to wzór na obliczanie rejonów ciążenia R₀ obszarów do obsługi centrum przedstawia się następująco¹:

R

Sposób rozmieszczenia centrów logistycznych w regionie musi uwzględniać dostępność do wszelkiego rodzaju dróg (lądowych, powietrznych oraz wodnych), a także miejsca w sieci logistycznej, w tym również sieci międzynarodoij|^B Koncepcja prawa grawitacji została zmodyfikowana do praktycznegdji funkcjonalnego modelu przez Davida L. Huffa, który uwzględnił w nim przestrzenne zagospodarowanie regionu. Model ten zakłada, że siłą przyciągającą użytkownikówdo centrum logistycznego jest zarówno oferowanie tworzenia oraz konsumpcji usług logistycznych w żądanym i oczekiwanym przez klienta terminie, jak i zróżnicowanie asortymentowe zapasów oraz dostęp do centrów logistycznych.|jdodel Huffa, który nosi także nazwę modelu interakcji przestrzennej (ang. spatial- interaction model), wyraża się wzorem²:

gdzie:

— spodziewany popyt w miejscu i;

Pjj — prawdopodobieństwo wystąpienia popytu na usługi transportowej miejsca i do miejsca lokalizacji centrum logistycznegoy,

C. — wielkość popytu w ośrodku populacji (na obrzeżach miasta, w gminie, województwie);

Sj — wielkość powierzchni centrum logistycznego; wielkości tej mogą być przyporządkowane także inne zmienne, które korzystnie wpływają na zachowanie klienta i przyciągają go do nowo powstałego centrum logistycznegtop. atrakcyjność, dostępność magazynowa, cena, odpowiednia powierzchnia parkingowa; czas transportu między miejscem i a lokalizacją centrum logistyczne^^może dotyczyć zmiennych zniechęcających klientów, np.: zbyt duża odległość, hak płynności mchu, skomplikowany dojazd, zbyt mała liczba miejsc parkingowych itp.;

_n — liczba lokalizacji centrów logistycznych; a — parametr oszacowany doświadczalnie³.

Przedstawiony model można zastosować zarówno w odniesieniu do centrów logistycznych, ogniw handlu hurtowego w łańcuchu dostaw, jak i do obsługi hiper-i supermarketów oraz punktów detalicznych, przy czym wskazuje się, źe najczęściej występują trzy strefy obsługi logistycznej danego centrum:

•    obsługi bezpośredniej — do 50 km wokół centrum,

•    obsługi pośredniej — do 150 km wokół centrum,

•    obsługi dalekiej — powyżej 150 km od centrum logistycznego.

Model Davida L. Huffa jest podstawowym modelem interakcji przestrzennej. Przez lata udoskonalany pod względem reprezentatywności, stał się modelem wielokrotnym, w którym mogą być wykorzystywane, w zależności od kierunku badań, różne zmienne charakterystyczne dla wielu zjawisk w celu zwiększenia jego przewidywalności

Wykorzystując powyższy model, można w miarę sprawnie zoptymalizować lokalizację nowego centrum logistycznego. Na podstawie wcześniej przeprowadzonych analiz i badań wybrano region Górnego Śląska, gdzie występują najkorzystniejsze warunki uruchomienia centrum logistycznego. Na mapie (rysunek 3.14) wprowadzono następujące oznaczenia: CLI — istniejące centrum logistyczne, CL2 | — miejsce potencjalnego centrum logistycznego, KI, K2, K3 — istniejące przedsiębiorstwa produkcyjne, korzystające z usług firm logistycznych. Całkowita sprzedaż w przedsiębiorstwach produkcyjnych w 2008 r. odpowiednio wyniosła: 500 min, 112 min, 86 min. Powierzchnia centrum logistycznego CLI wynosi 15 000 m², natomiast CL2 23 000 m². Pozostałe dane dotyczące badanych przedsiębiorstw zaprezentowano w tablicy 3.2. Na podstawie literatury⁴ oszacowano, że parametr „n” powi-I nien wynosić 2.

Czas przejazdu od klienta i do centrum logistycznego CLI, CL2, CL3 i CL4 odczytano z mapy siatki czasowej utworzonej za pomocą oprogramowania nawigacyjnego. Współrzędne x_x iy. dla centrum logistycznego CLI wyniosły odpowiednio 80 i 160, natomiast współrzędnej iy₂ dla klienta KI, znajdującego się w Dąbrowie Górniczej, wyniosły odpowiednio 115 i 165. Podstawiając współrzędne do wzoru:

f Anoy = yji^x\ -*2>² + (Vi -J'i)²    . . .    ,    R-3]

I obliczono D_KlCLl — czas przejazdu od klienta KI do centrum logistycznego CLI, który wyniósł 35,35 minut:

Anai = 7<⁸⁰ - 115)² + (60 — 165)² = 35,35.

1

   Tamże, s. 138.

2

   Tamże, s. 138.

3

   Jednym ze sposobów określenia tego parametru jest porównanie rzeczywistej sprzedaży dla istniejącej konfiguracji centrów logistycznych ze sprzedażą wygenerowaną modelowo. Parametr ten jest tak ukierunkowany, aby obie wielkości były jednakowe.

4

   R. H. Ballou, Business logistics..., jw.. s. 359—362.