DSC62

rfUHiuMowame się w organizacji

•    unikania oceniania sposobu mówienia i koncentrowania się na wartościowaniu treści wypowiedzi z perspektywy nadawcy; uruchamianie poprawnej percepcji,

•    efektywnego wykorzystywania poznanej już tezy, że myślenie jest szybsze od werbalizowania,

•    kontrolowania swoich emocji w sytuacji używania przez partnera zwrotów wyprowadzajacych z równowagi, np. „Proszę mi nie mówić takich....”, „Głowę daję, że...”, „To niemożliwe, że...”,

•    harmonizowania sposobu słuchania ze sposobem mówienia nadawcy,

•    unikania zadawania zbyt wielu pytań, w tym zamkniętych.

6. Rola pytań w słuchaniu

Jak już z dotychczasowych refleksji wynika, bycie odbiorcą, słuchaczem przekazywanych informacji nie oznacza konieczności milczenia, a wręcz przeciwnie - osoby, które nie uczestniczą w czynny sposób w słuchaniu, mimo że mają ku temu możliwości, prawdopodobnie faktycznie nie słuchają, a zatem nie odbierają wiadomości tak, jak są one przekazywane przez nadawcę. Usprawnianiu słuchania istotnie sprzyjają zadawane pytania (Adler 1986, Fisher, Ury 1990, Gordon 1991). Umożliwiają one poszukiwanie dodatkowych informacji. Pomagają ustalić, o co chodzi partnerowi, by kształtować dalszy przebieg procesu komunikowania się. Umożliwiają zaktywizowanie wzajemnego zaangażowania partnerów, ułatwiającego zrozumienie ich intencji, pozwalają ujawnić nowe szanse w rozwiązywaniu konfliktów, ułatwiają dojście do podpisania kontraktu, demaskują zagrożenia, zamaskowane postawy partnerów, pomagają ocenić rzeczywiste zamiary partnera czy odsłonić możliwości sprzedającego. Mogą również zwiększyć prawdopodobieństwo uzyskania ustępstw w danym obszarze negocjacji. .

W pytaniach może także zawierać się sugestywne sformułowanie intencji, podchwytliwość mająca na celu ujawnienie oponenta. Pytania niepokoją, ale i inspirują i aktywizują. Ich stawianie może dramatyzować proces komunikowania się między pracownikami, przełożonymi i podwładnymi czy partnerami negocjacji. Umiejętne ich formułowanie może pełnić funkcję perswazyjną, np. „Dlaczego nie ufamy w nasze możliwości takiego usprawniania produktu, by spełniał oczekiwania konsumentów?”, „Kto ponosi odpowiedzialność za częste wypadki na oddziale X?”.