DSC63

68    4. Teoretyczne podstawy ekonomicznych decyzji konsumenta

4.6. Krzywa cena - konsumpcja

Wiadomo już. że konsument, określając popyt na nabywane przez siebie dd kieruje się w swych wyborach takimi przesłankami, jak ceny nabywanych I (w naszym przypadku ceny dóbr .4 i B), uzyskiwane dochody oraz preferu i gusty. Gdy założy się niezmienność preferencji konsumenta, niezmienność, chodu oraz niezmienność ceny dobra B, można wyznaczyć krzywą cena -1. sumpcja. która przedstawia zależność między wielkością konsumpcji & .4 a zmianami cen tego dobra. Sposób konstrukcji tej krzywej przedstawiał rysunku 4.11.

Rysunek 4.11. Krzywa cena - konsumpcja

Przy założeniu że zmienia się tylko cena dobra A, można wyznaczyć* punkty równowagi konsumenta spowodowane zmianą tej ceny. Punktem wytt jest punkt optimum konsumenta Ej. który tworzy linia budżetu AjB z krzywą* jętności (X W punkcie tym konsument może nabyć ilość Qj dobra A. Wzrost* dobra .4 — jak już wiadomo - powoduje przesunięcie linii budżetu w lewą$* (w kierunku początku układu współrzędnych). Wówczas nowa linia ogranie* budżetowego A \B tworzy nowy punkt równowagi konsumenta z krzywą pbojfsj ści 0\ - punkt Ei. W punkcie tym konsument może nabyć nową ilość dobni ilość Oi. Odwrotna sytuacja nastąpi w przypadku spadku ceny dobra A. Spadek ceny powoduje przesunięcie linii budżetu w prawą stronę na osi poziomej. czas nowa linia ograniczenia budżetowego konsumenta AyB tworzy nowy m równowagi z krzywą obojętności Oj - punkt Ej. W punkcie tym konsument ml nabyć nową ilość dobra A - ilość Qj. Jeśli połączy się punkty Eu Ej i Ej, otrztf się krzywą cena - konsumpcja.

Dzięki wykreśleniu krzywej cena — konsumpcja można uzyskać krzywą poffl pojedynczego konsumenta. W tym celu wielkości popytu na dobro A oraz odr władające im ceny przenosimy do układu współrzędnych, który przedstawić*! rysunku 4.12.

Rysunek 4.12. Krzywa popytu pojedynczego konsumenta

Krzywa popytu pojedynczego konsumenta jest odzwierciedleniem popytu konkretnego konsumenta na dane dobro przy różnych cenach tego dobra. Jeżeli doda się zapotrzebowanie zgłaszane przez wszystkich konsumentów przy wszystkich cenach, to otrzyma się krzywą popytu rynkowego na dane dobro.

4.7. Krzywa dochód - konsumpcja

W przypadku konstrukcji krzywej cena - konsumpcja przyjęto założenie o niezmienności ceny dobra B, niezmienności dochodów konsumenta oraz niezmienności jego gustów i preferencji. Chcąc wykreślić krzywą dochód - konsumpcja, należy wyjść z założenia, że niezmienne pozostają ceny dóbr A i B oraz gusty i preferencje konsumenta. Zmienia się w takim razie tylko jego dochód. Z poprzednich rozważań wiadomo, że wielkość dochodu jest obok cen głównym czynnikiem determinującym poziom konsumpcji każdego konsumenta. Zależność występującą pomiędzy dochodem a poziomem konsumpcji można przedstawić w postaci krzywej dochód - konsumpcja. Sposób konstrukcji tej krzywej zaprezentowano na rysunku 4.13.

Punktem wyjścia jest punkt styczności £> linii ograniczenia budżetowego konsumenta A2B2 z krzywą obojętności O2. Wiadomo, że w sytuacji wzrostu dochodu przy niezmienionych pozostałych czynnikach linia budżetu konsumenta przesuwa się równolegle w górę. Na rysunku 4.13 zmienia ona położenie do AiB₃. W nowym położeniu linia ta styka się z wyżej położoną krzywą obojętności Oj w punkcie £3. Analogiczna sytuacja występuje w przypadku spadku dochodu konsumenta. W tej sytuacji linia budżetu przesuwa się równolegle w dół do położenia AiB_t. Tym razem wraz z krzywą obojętności 0\ będzie tworzyć nowy punkt optimum konsumenta - punkt £|. Gdy połączy się ze sobą wszystkie punkty równowagi konsumenta, które uzyskuje on pod wpływem zmiany swojego dochodu, otrzyma się krzywą dochód - konsumpcja.