DSC02

180 Janina Stankiewicz

Zwróćmy jeszcze uwagę na dekalog zasad warunkujących skuteczne komunikowanie, opracowany przez American Management Association. Znajdują się w nim następujące:

•    wszechstronne rozpamiętywanie i wyjaśnianie idei przed jej przekazaniem partnerowi,

•    konsultowanie komunikatu z osobami zainteresowanymi, z ekspertami,

•    uwzględnienie fizycznych i społecznych uwarunkowań w procesie komunikowania się,

•    udzielenie pracownikowi pomocy w odbiorze informacji,

•    śledzenie przebiegu komunikowania się, reakcji rozmówcy, audytorium,

•    troszczenie się o utrwalenie reakcji na komunikat,

•    zwracanie takiej samej uwagi na informację, jak i na treść komunikatu,

•    upewnienie się, że nasze zachowania wspomagają przekazywane informacje,

•    dbanie o rozwijanie umiejętności bycia dobrym nadawcą! słuchaczem. Usprawnienie komunikowania się wymaga także stosowania wielu technik

w trakcie danego procesu. Ich przykłady zaprezentowano w tabeli 21.

Ponadto, skuteczne komunikowanie się wymaga uwzględniania: cech społeczno-demograficznych partnerów takich, jak: płeć, wiek, status, towarzy-skość, kompetencje zawodowe itp.; brania pod uwagę zachowań partnerów, np. sposobów oceniania, narzucania warunków spotkania, formy i przedmiotu rozmowy, a w szczególności: jej struktury wewnętrznej, ńp. sposobów pizyjęcia, wyjaśnienia celów, wzajemnego określenia ról, pozostawienie większej bądź mniejszej dobrowolności tematu.

Skuteczne komunikowanie się wymaga również wykształcenia i rozwijania umiejętności sprzyjających: porozumiewaniu się a w szczególności przekonywaniu pracowników,, rozwiązywaniu problemów, nawiązywaniu i utrzymywaniu zawodowych i osobistych stosunków. Komunikowanie się, mimo iż odbywa się każdego dnia w pracy, nie oznacza, że jesteśmy tak efektywni w porozumiewaniu się, jak moglibyśmy być, gdybyśmy systematycznie rozwijali potrzebne umiejętności w omawianym zakresie. Jakie zatem umiejętności są niezbędne dla skutecznego komunikowania się? Wyniki analizy treści literatury przedmiotu uprawniają do wskazania na takie, jak:

•    zdolność postrzegania i rozumienia siebie oraz komunikowania się ze sobą,

•    umiejętności percepcyjne umożliwiające ustalenie, jak i dlaczego właśnie tak partner widzi daną rzeczywistość, określoną sprawę, przedstawione zadanie? C2y jego obraz jest zbieżny z naszym postrzeganiem?,

•    cierpliwość w słuchaniu wiadomości a następnie uświadomienie ich sobie,

•    czułość na „ciche” informacje wysyłane przez innych,