Ił **<
■»r^*
r«*J*
**o,*»'
•bra^*
Inna poeci fimpy |i«lv%ar«l Krt^iWuwski,
*ko. t*yli ju2 r^cjTAj - po ptuiiiu — — pftBI __
i A/anaka" »nłiio|0fc-,z4»wanc> P'zez mch xiavcj karcony ^ Muc-I*m ' ^ nich.
Afya«How IC* »l«n*aifywal -*C <l-»^ neK, . zHt.m urioAskaesO- ** a»am**••*■»•*■*.^rzedul Kozikowski - jaku poeta wacie- za^łUięearaj .»c y eW«o'an*J* y *»*'0 rCwolucy)-
«K«cc/kę XV |WsM() |tv>mur*2 fMienzezrfw ■«»25>
nymi stiofam. przce.w mia^lu. »*a. całej w oęolc aktualnej kul
Tadeusz 1 •*
piewcami ^
europejskiej
*•
1 92 5 i
Spośród futu
tysiyeznych <«'y
____«iylizacji ludłmych:
P°“ l«.cAsK.c,
syczcjióln.i uw ayc r^isłuęuia -V/«»I» O «* 74«A«/'|
a /■u»r«*/u/A* C I9>S| Tytusa C'/y2cwskiC|!0
W 5/n»-ir Jasieóski — vv pr/ceiw icrtstwie d«>
*twor/>*f Pozytywny mu literacka S/cli- Raczej mu sic n*c oJało* p y\sódc»
rabacji wypadł tu «JcWUf mdło - cóz zji ró/naca z po*c>na indywidualno*^,ł^-
prwdsiawil Żeromski. Niemniej poemat * • • - mimo pcwnyen <lłu «y«n -
bardzo udalncj x«yliucji ludowy
lo tu wiele ^wiernytf1
Ictruta
2ef« t*n^-W le t»* n»c
icHO
uilalo:
usiłował
•mski. istcmnacj pc
miejscami w ręcz znakomity: polać /cni
r wen»yrikac>jno-rymowyni r»rt-v c i <j i gitotofMwcm pn
sztukmistrzowokicli efektów Czy najw laściw szych dla trąbit: Złtcgo
5/rmu r* J4*k**t*f<- ---to jwi inna spraw a
Z nnj/upclniej odmienna koncepcja stylizacji na ludowość w ysuiptł T ■ -C/y^ewski w /'turom/A«reJt. nnuihene. wcale nie napisattyclt «*d razu. p> w stających ptiwoli. począwszy od r. 19 19 — jednocześnie zatem «: wszya-kirm dynaiłio-clek iryczny «T»i ckspery ntcitiami— ic yki ten Czy*«wsk ■ tynuow al ,ak?«‘ a pó/ntej». C >>lmicnnośc‘ jego styli/jitorHktcj koncepcji zresztą wynikiem odmicnnołc* j|cl»szcj: Czyżew ski maczaj nii Jas «, .
P:',r/> 1 na . ku,,urc ludowa; interesowały go pr/ede wszystkim jej «mjr cjonalizm a KJ sakralno^. Rodejmuj^c jeden z centralnych tematów «, kultury ł'h^fśc'J^kie misterium Hożego Nurinlzcnia. poeia imitował «* * * w .'"’". -*><«■ ^IcłI ««r> Wk«wV,erfa.nJ?t
-prymitywów Jego Ptj.szoro/śi naiwny, bc/posredni.i polna
hrodus/nego humoru. Są tez
- w oczywisty sposób - %iar)l
■cła swoisic pickno.
Wszystko to nie znaczy. hv z»,_____ ...___ . .
»r.M: sumowily ore toy.y
mn«Sw jcykowychnui" ^ P*;->.^lcni., ^ny glosolaliara. pieśni ludów,, ""y tor'" Tu icdnak. tac««c »*« ' w.u«yoi®>»
eksperymenty lc lraciły ^woja
Polczcviiyi.lt |
pr/e|M*jonc autcniyczną rter I • t=»I **■* •> ^ ludm prostego wzruszenia. nieobca poczuciu d P« ludowemu zgrzebne a niezgrabne, a wynUc celowej stylizacji ■ wspóltwcm
N*i
3 W ■
nowalc ek
„runo jasieński słowo o
Pastorałki Tytusa esy tewskieffo z drzewory t-jŁrtti Tadeusza Maków akiego • • Pary* 1926
| iMihmMi »»«• • /■*«■»« r łwfc. Pary ' *926) rtlKBU. Pt Zygnrułll Włbtfmki
« dnwcnim Triww \Uwbm
mnuwdy szokowa-;' czytelnika Air Czyżewskiemu nic zależało zapewne na tfiimjniu. Pastorałki były illuń sielankowym momentem wytchnieniu, w ogól-o,. .7cj /jś fcnprtiywic’ symbolem paradoksalnego (kuntyczki futurysty—)
<h>łku całego tego kierunku.
Najwicks/c nasilenie ludowo-prymnywistyc/nych stylizacji przypadło na lata 1923-1926. W głównym ich nurcie, wyznaczonym prze/ temat ludowej rei fłjnosci, ludowej s/tuki i regionalizm, pod suwów a rolę odegrały trzy lu/unka: Emila /egnllowicza. Tytusa Czy/ewskiego i — lana Kasprowicza
W i 1926 (ul.isc 1925) Kasprowicz wydal — jako ostatni juz tom swoich pre/p — Mai twtat. zbiór wierszy stylizowanych na ludowy, podhalański pr>matywi/m W odróżnieniu od większości powstających wówczas cyklów tego rodzaju. Mój iwiat pełnił tak/c funkcje poezji . .iiiUłbaogratit znej . pncpofitny byl osobistym li i /nuin i należał do tych zbiorów wierszy, które • twórczości ka/dego poety wyznaczają rozwój — cw okuw anej przez H hwłrc/ośc - osobowość. Mój *»ml stanow.1 pod tym względem - następny po Kucdze ubogich — etap dmyi Kasprowicza ku prostocie, pokorze, hlozofi. 107