Dwudziestolecie międzywojenne Jerzy Kwiatkowski (102)

r niq wysnakanej stylistyka. Ree^Sui^T

%viclldcj urody saga o powalaniu —mina

aca w sobie stonowane «lylizaiorai«t» * _pcM|1L^* arslcicłi: symultaiKrizmu i koUtu. fikcji j ^

	W* «\|
vv z — i -—w*	zrvi.
	sv po
a Clrsajrs^k<Kadk

feflAtgae części: GMdma przed Jutrznia. Spad nhśdich lamifui « Olezf nad /_a/a-aahryssły się sukcesywnie w latach UST. 1928.1929. łączy w sobie pry mi-ijraro dziecięcy *. prymitywizmem lu-knw- ckazuje psychikę dziecka o wielkie) uycbraFna i skłonności do przcZyć lekpinycti i konfrontuje ją ze światem mumń i wyobrałert ludu zachodniobcs-tołdicgp. tak jak przedstawiał się on paś kniei cc w. XIX. Proza to zarazem kjoao-sizyjna i realistycznie drobi az-

pn. przede wszystkim zaś-ogromnie

■dwłowna. Toteż Zegadłowicz skrócił acftaawcm całą trylogię do jednego tomu i wydał pod zmienionym tytułem (tocrś w r. 1936. Inna sprawa. Ze przy <**9 zmienił zasadniczo ideową jej wy-aat. zerwawszy w tym czasie z katoli-ipąi n

Mąąo swych dhiżyzn ■ pewnej mino-Jera jest to jedna z cenniejszych realizacji ptmfcu ..literackiej autobiografii z lat

UŚMIECH

'1JET AFORYZM

|:iva₉

■ Jfwrot cad ekspresjonixmu mciafizycznego ku -^rtm artsko-prymatywistyczncmu dokonał się w prozie g-fą,. wiadAly «:o Jui \% c-cc_vnc. * pierwszej połowy lat dwudaoiKk aktora. bavdzo jeszcze - w duchu złej mlotftopdncM

*rr>- ■ 922).

%n<uj^ głown ie dw aj W ack-9*zoi<^ ówczesnych utworów gpngaąjonsizraąj^cicj Fan Imstyki. -l* raicrz

aaje w tych lutach zwierzeta <i9crineA

Jazs Wiktor wlaiwe i 'Viktora z .zaliczyć w c baśni; pisarz cen z I 925. Z^jcem/y o ^ro/ha Baftw

t ze/r/ywierf/o//t>» Zzą/aze 1920. £Troj racf /MadWdrziff 1932k czyi etycznych wartości i przydając do towarzystwa swoim ludika

im jnlt - kreowana na tfwacin ■ mistyczkę - stara fazecitti

< 1928). Kryje *i< w stylizowanych na ludowość, nimytk yeti «emocjonalnte Fabulaeh Wiktora nmc tylko program odatf j<. ufundowanej arna rsadzmysłowo. neli^ijnacr pojętych miłości i dofenn nich tak że swoiacy św iulopsipląd kulturowy, głoszący pochwale ła Form bytowania. antycywi I izncyjny i zaciekle nnfyurtmniscycay centralnym owego antyufbanizmu jest ^sneirjosfcYme atMum <193H a rnllert na wielkomiejska pogoil za sensacją i na alicnacyjny chara Im *j kultury, a Jednocześnie powieśd-saiyra na futurystyczai pociz najbliZazy demontzacji ■ hiperbol i zucj a typu ekspeesjoaktya

y tym ?>m-tadmimikry; sam bowiem ukształtowany yUiwej pow*ńeści sensacyjnej. jednego zatem z clcmciak tór^ atakował. Nie jedyna to zreszui je paradoksaloych więzi łączących

Uczaną przezert wielkomiejską nowuczesnołciś był w swoim franciszlcanizmie i prymityw"^-łowicz. Jeeo ijywcz/ Af#ścz»/cł/u Srr^rrmp/nifirgo. którego

EMIL ZEGADŁOWICZ

Giail Zegdowtci. (/tenrt KrtmtMm z ajwifrąiHf; p/cridtffoi. wyd. 2. Kraków 1956. ctnahiUk fraj Tbifniea Pronauko

4Mciklwi^M. Przydają jej wartości, z jed-1 acj May — sugestywnie ukazana postać

mdbuAcgo Ojca i mistrza, pośrednika między małym Mikołajem a mądrością Smtry i ludu. ze strony drugiej — oryginalna, ramowa kompozycja cyklu.

Onayzzn w wersji ekspresjon i żującej reprezentuje w tym czasie przede myułim Ewa Szelburg-Zarembina. Jako pisarka dla dorosłych (jest ona kmian jednocześnie jedną z najbardziej znanych w tym czasie pisarek dla łóedł Zarembina zwróciła na siebie uwagę powieściami: Dokąd? (1927). £0nKZYno z zitnarwśkietn (1928). Chusta śu\ Weroniki (1930). Temat epoki: fcairm dzieciństwa i młodości, jest w nich ukazany w atmosferze ponurej kgatfy. niesamowitej wizji, koszmarnego snu i przepojony mistycyzmem uacnci. metafizyką nieszczęścia, urazami i lękiem odczuwanymi przez bohaterki tych pomieści wobec spraw pici. Foczjopodobna stylizacja, barokowość H^cryciru. crugmatyczność w prowadzeniu akcji: cechy charakteryzujące psick tMcąd?* uległy z czasem pewnemu stonowaniu — na n«ci bardzo 257