ebook Typy Broni i Uzbrojenia2 Samolot szkolno lacznikowy RWD 8 Page

SAMOLOT SZKOLNO-ŁĄCZNIKOW Y RWD-8

SAMOLOT RWD-8 w latach trzydziestych był najpopularniejszym polskim samolotem szkolnym. Używany był do szkolenia zarówno w aeroklubach i na obozach Lotniczego Przysposobienia Wojskowego, jak i w cywilnych szkołach pilotów oraz w szkolnictwie wojskowym. W lotnictwie wojskowym służył ponadto jako samolot łącznikowy. Większość polskich pilotów walczących podczas wojny obronnej we wrześniu 1939 r. we Francji i w Polskich Siłach Powietrznych w Wielkiej Brytanii — wyszkoliła się na RWD-8. Samolot ten ustalił rekord produkcyjny dla polskich konstrukcji lotniczych okresu międzywojennego (pobity dopiero w 1980 r. przez samolot Wilga). Zbudowano go bowiem w liczbie przeszło 550. sztuk, z czego ponad połowę, gdyż 350, zastosowano w lotnictwie wojskowym.

Mimo że samoloty szkolne są mniej znane ogółowi społeczeństwa od samolotów bojowych, pasażerskich czy rekordowych, są jednak bardzo ważne dla lotnictwa. Około jednej trzeciej wszystkich samolotów zbudowanych na święcie stanowią samoloty szkolne. Wśród pilotów wspominane są ze szczególnym sentymentem, gdyż na nich wykonują swój pierwszy samodzielny lot i opanowują umiejętność pilotażu.

Po I wojnie światowej samoloty szkolne były najczęściej dwupłatowcami, z otwartymi kabinami, w układzie tandem (jedna za drugą), a napęd ich stanowił silnik tłokowy o mocy 60 kW. Pierwszym samolotem szkolnym, produkowanym przez polski przemysł lotniczy, był licencyjny francuski dwupłatowy Hanriot 77-28. W latach 1924—1927 zbudowano go w liczbie około 240 sztuk, a ponadto 70 samolotów zakupiono we Francji. Łącznie ponad 300 Hanriotów używało polskie lotnictwo wojskowe do 1935 r., przekazując część ich aeroklubom.

W latach 1928—1931 zbudowano 75 sztuk samolotów szkolnych Bartel BM-4 polskiej konstrukcji, które zaliczały się do tej samej klasy co Hanrioty i ich nie zastąpiły. Na początku lat trzydziestych zaczęto się interesować samolotami szkolnymi o mocy silnika rzędu 90 kW. W 1929 r. Państwowe Zakłady Lotnicze w Warszawie zbudowały dwupłatowy samolot szkolny P%L-5, wykonany w serii 15 sztuk, który jednak nie nadawał się do szkolenia. W 1930 r. w Aeroklubie Krakowskim J. Sido zbudował górnopłat szkolno--sportowy S-l, wykonany w liczbie 6 sztuk. Jednakże nie były to samoloty takie, jakich potrzebowały lotnicze szkoły wojskowe i cywilne.

Wymagania, jakie powinien spełniać samolot szkolny, ogłosiła Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, popierająca finansowo działalność aeroklubów. Na przełomie 1931 i 1932 r. Departament Aeronautyki Ministerstwa Spraw Wojskowych, któremu podlegało lotnicze szkolnictwo wojskowe i zaopatrzenie lotnictwa wojskowego w sprzęt, ogłosił konkurs na samolot szkolny.

Do konkursu zostały zgłoszone trzy samoloty: zmodyfikowany dwupłatowy P£L-5 bis, zmodyfikowany dwupłatowy Bartel BMAk i górnopłat RWD-8, zaprojektowany przez zespół RWD (Rogalski, Wigura, Drzewiecki) z Warsztatów Sekcji Lotniczej Politechniki Warszawskiej. Czwarty konkurent, WK-3 konstrukcji W. Kozłowskiego, nie został ukończony na czas. Porównanie samolotów wypadło na korzyść RWD-8, który wygrał konkurs i wszedł do produkcji seryjnej, stając się podstawowym polskim samolotem szkolnym w tatach 1934—1939.

W^:arsztaty Sekcji Lotniczej Koła Mechaników Studentów Politechniki Warszawskiej zbudowały w 1926 r. swój pierwszy samolot JD-2, skonstruowany przez studenta Jerzego Drzewieckiego.