ebook Typy Broni i Uzbrojenia2 Samolot szkolno lacznikowy RWD 8 Page

Zmiany obrysu i profilu skrzydła R W U-tS-a — prototyp (lotka bcmcidinowa), b — pierwszych pięć samolotów (płat twężony, lotka bex-linows), c — płat swęśony z lotką Friese, d — samoloty seryjne (lotka Friese)

i Drzewiecki wykonali projekt konstrukcyjny samolotu RWD-8. Po śmierci S. Wigury, na jesieni

1932    r., warsztaty Sekcji Lotniczej KMSPW na Okęciu przystąpiły do budowy dwóch prototypów samolotu na zamówienie LOPP. Na początku

1933    r. J. Drzewiecki, który był zarówno konstruktorem, jak i pilotem doświadczalnym, wykona 1 na lotnisku Okęcie w Warszawie pierwszy lot na prototypie RWD-8. Pierwszy prototyp

RWD-8, o nr. fabr. 61 (noszący później znaki rejestracyjne SP-AKL), otrzymał silnik Gipsy III o cylindrach wiszących, podwozie zaś z amortyzatorami olejowo-powietrznymi bez osłon.

Drugi prototyp nosił fabryczny numer 63 i znaki rejestracyjne ŚP-AKN. Samolot ten otrzymał silnik Cirrus Hermes II o cylindrach stojących, tzn. umieszczonych nad walem korbowym, dzięki czemu miał on dość nisko położoną oś Śmigla. Ponadto wyróżniały go gumowe amortyzatory podwozia o profilowanych osłonach.

Prototypy te miały stery kierunku wyższe niż późniejsze egzemplarze seryjne oraz skrzydła

0    stałej cięciwie z lotkami na zawiasach na górnej powierzchni płata. Próby w locie wykazały, że skuteczność lotek jest mała, a siły na drążku sterowym duże. Na samolocie SP-AKN, o takiej postaci, pilot Adam Szarek wziął udział w dniach 24—25 maja 1933 r. w 2 Międzynarodowym Mityngu Lotniczym w Warszawie. Była to pierwsza publiczna prezentacja samolotu RWD-8.

W' 1933 r. przystąpiono do budowy trzech dalszych egzemplarzy RWD-8 o nr. fabr. 64 (SP-ALB), 65 (SP-ALD) i 66 (SP-ALO). SP-ALO miał dodatkowy zbiornik paliwa w baldachimie dla zwiększenia zasięgu lotu.

Gdy samoloty były już gotowe, konstruktorzy uznali, że powodem słabej sterowności poprzecznej jest skośne położenie lotek względem kierunku lotu oraz samostateczność profilu płata. Wówczas zaprojektowano płat o części lotkowej z profilem Bartel 3?a, jak w samolocie RWD-5, który miał bardzo skuteczne lotki, a równocześnie krawędź spływu lotek dano niemal prostopadle do kierunku lotu. Zwęziło to i ścieniło końce skrzydeł, zmniejszając nieznacznie ich powierzchnię. Na pięciu istniejących egzemplarzach RWD-8 (prototypach i pierwszych trzech seryjnych) obcięto zewnętrzne części skrzydeł

1    dorobiono nowe. Jednak poprawa skuteczności lotek była nieznaczna i samolot nadal leniwie reagował na lotki. We wrześniu 1933 r. dwa samoloty z takimi płatami wzięły udział w V Krajowym Lotniczym Konkursie Turystycznym, reprezentując Aeroklub Lwowski. W konkursie tym A. Szarek na SP-ALB z silnikiem Hermes IIB, o cylindrach wiszących, zajął 22 miejsce, natomiast inż. Szczepan Grzeszczyk znany konstruktor szybowców wyczynowych na SP-ALD z silnikiem Gipsy III zajął 7 miejsce. Egzemplarz SP-ALB był używany z owiewkami kół.

Prototyp RWD-8 SP-AKL zgodnie z życzeniem wojska otrzymał silnik Walter Junior oraz stopnie ułatwiające wejście do kabiny z lewej strony kadłuba, a nie z prawej, jak pozostałe egzemplarze RWD-8 produkcji DWL. Samolot stanął do konkursu na wojskowy samolot szkolny wraz z samolotami PZL-5bis oraz Bartel BM-4h. W wyniku prób przeprowadzonych przez Instytut Badań Technicznych Lotnictwa w Warszawie został wybrany RWD-8. Otrzymał on opinię bardzo dobrego samolotu szkolnego, statecznego w całym zakresie prędkości, sterownego oraz prawidłowego w pilotażu i łatwego przy starcie i lądowaniu. Potwierdzeniem dobrych własności samolotu był m.in. przypadek, który wydarzył się później jednemu z młodych pilotów. Gdy zaskoczyła go

4