Samoloty RWD-8 służyły przede wszystkim do celów szkoleniowych, sportowych i łącznikowych. Uruchomienie w 1934 r. produkcji RWD-8 w PWS pozwoliło na wyposażenie w te samoloty w latach 1935—36 szkół wojskowych. Wyposażenie aeroklubów, cywilnych szkół lotniczych i obozów lotniczego przysposobienia wojskowego w większą liczbę samolotów RWD-8 było wynikiem sukcesów samolotów RWD-6 i RWD-9 w międzynarodowych zawodach lotniczych Challenge 1932 i 1934. Zwycięstwa bowiem Żwirki i W'igury oraz Bajana i Pokrzywki spopularyzowały lotnictwo w naszym społeczeństwie, przekonały o możliwościach naszych pilotów i konstruktorów oraz spowodowały, iż społeczeństwo zebrało poważne sumy na Fundusz im. Żwirki i Wigury. Polsce jako krajowi zwycięzców przysługiwało prawo zorganizowania Challenge’u w 1936 r. Jednak w 1935 r. władze naszego lotnictwa podjęły słuszną decyzję, aby zebrane środki przeznaczyć na rozwój szkolenia lotniczego i rzucono wówczas hasło: „Uczmy się latać”. W ciągu trzech lat
1935— 37 wyprodukowano 1000 szybowców i zwiększono liczbę ośrodków szkolenia szybowcowego do 100. Pierwsze 15 samolotów RWD-8 Komitet im. Żwirki i Wigury zakupił w 1935 r. W dniu 26 września 1937 r. odbyła się na lotnisku mokotowskim w Warsz iwie uroczystość przekazania lotnictwu sportowemu 127 samolotów szkolnych i sportowych, a wśród nich 80 RWD-8, w tym 29 RWD-8<kul i 51 RWDSpuas ufundowanych ze zbiórki i funduszów społecznych. W latach
1936— 37 utworzono cywihie szkoły pilotów w Aleksandrowicach k. Bielska i w Stanisławowie, w 1939 r. zaś w Lublinku pod Łodzią i w Świdniku k. Lublina. W wyniku tej działalności w pięcioleciu 1935—1939 zostało wyszkolonych 15 tys. pilotów szybowcowych i około 1000 pilotów szybowcowych i jednocześnie samolotowych, co dało nowe kadry dla polskiego lotnictwa wojskowego, które szkoliło pilotów podoficerów w szkołach pilotażu przy pułkach lotniczych, w Szkole Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich w Krośnie (do 1937 r. w Bydgoszczy) i w Centrum Wyszkolenia Lotnictwa w Dęblinie.
Swą działalność sportową rozpoczęły samoloty RWD-8 udziałem w maju 1933 r. w 2 Międzynarodowym Mityngu Lotniczym w Warszawie oraz we wrześniu 1933 r. w V Krajowym Lotniczym Konkursie Turystycznym, który spełniał rolę Krajowych Zawodów Lotniczych czyli Mistrzostw Polski, co zostało szczegółowo przedstawione przy opisie rozwoju prototypów. W czerwcu 1934 r. pil. J. Orzechowski zwyciężył na RWD-8 w VI Locie Południowo-Zachodniej Polski im. Franciszka Żwirki. Na wiosnę 1934 r. odbył się pierwszy występ zagraniczny samolotu RWD-8: lot holowany szybowca wyczynowego SG-3 za RWD-8 SP-ALD do Rumunii (Bukaresztu). W 1935 r. RWD-8 wziął udział w rajdzie do Rygi, Talliima, Helsinek i Turku, holując przy tym szybowiec. W lipcu 1935 r. inż. pil. K. Ziembiński wykonał na RWD-8 rajd poza Europę do Kairu i Marokka przez Rumunię, Turcję i Palestynę.
W dniach 14—15 września 1935 r. podczas Mityngu Lotniczego w Warszawie z okazji zawodów balonowych Gordon-Bennetta inż. Szczepan Grzeszczyk zademonstrował lot RWD-8 z niepracującym silnikiem, na holu za samolotem Lublin R-XIII, pilotowanym przez inż. Jerzego Rzewnickiego, a następnie odczepienie z holu, lot ślizgowy i lądowanie. Był to pokaz doskonałych możliwości lotu tego samolotu po wyłączeniu silnika. W lipcu 1937 r. trzy RWD-8 wykonały rajd harcerski na Jamboree Skautowe w Voge-lenzang w Holandii, holując dwa szybowce: Sokół i SG-7. W dniach 27 maja—13 czerwca 1937 r. dwa RWD-8 wzięły udział w rajdzie bałkańskim (przez Rumunię, Bułgarię, Grecję, Jugosławię, Węgry i Austrię), holując jeden szybowiec Sokół-bis.
_ _ _
Sp~APK
Z*
RWD-8 pws SP-APK ,.2” na obozie Lotniczego Przyśposo-^ bienia Wojskowego^l (fot. ze zbiorów W. Bączkowskiego) i
Srebrny wojskowy RWDSp*vs (nr fabr. 34—367, nr 10) 2 Pul-
ku Lotniczego w Krakowie, ufundowany w 1939 r. przez rolników, czytelników czasopisma „Plon”, noszący napis Plon I (fot. ze zbiorów L. Rogalskiego)