Scan 110328 0017

ia się oraz

jtorię wy-jszej gru-iści reka-upę i do lo rodzi-

(niereali-że tera-dualno-pże pró-wznie-uczest-mógłby , jlbywać zaspo-(zeniem

, które je tylko że ich wolić, typo-kalone grupy

:akła-

nych:

grup

atach

ryciu

17

CZYNNIKI TERAPEUTYCZNE

schorzenia czy w grupach dla osób w żałobie - te dane egzystencjalne odgrywają w terapii rolę zasadniczą.

Nawet w standardowych grupach terapeutycznych często wyłaniają się troski egzystencjalne, jeśli tylko prowadzący zdaje sobie sprawę z ich wagi i jest na nie wrażliwy. W trakcie terapii uczestnicy grupy zaczynają dostrzegać granice pomocy i wsparcia, jakie mogą otrzymać od innych. Stwierdzają, że to na nich spoczywa ostateczna odpowiedzialność za autonomię grupy i za ich własne życie. Odkrywają, że choć można bardzo zbliżyć się do innych ludzi, z istnieniem zawsze wiąże się pewna podstawowa samotność, której nie da się uniknąć. Zaakceptowawszy niektóre z tych odkryć, uczą się uczciwiej i odważniej stawiać czoło własnym ograniczeniom. W psychoterapii grupowej rzetelna i oparta na zaufaniu relacja między uczestnikami grupy - podstawowe, bliskie spotkanie -sama w sobie jest wartościowa, stwarza bowiem możliwość stawiania czoła egzystencjalnej rzeczywistości w obecności innych ludzi i we „współbyciu" z nimi.

SPÓJNOŚĆ

Spójność grupy to jedna z cech bardziej złożonych, a zarazem absolutnie niezbywalny atrybut udanej psychoterapii grupowej. Wiąże się ona z atrakcyjnością grupy dla jej uczestników i z atrakcyjnością uczestników dla siebie nawzajem. Uczestnicy spójnej grupy akceptują się wzajemnie, udzielają sobie wsparcia i są skłonni budować w jej obrębie znaczące relacje. Z badań wynika, że spójne grupy osiągają lepsze rezultaty terapeutyczne (10).

W psychoterapii indywidualnej czynnikiem leczącym jest relacja między terapeutą a pacjentem; spójność w terapii grupowej to odpowiednik tej relacji. Większość pacjentów psychiatrycznych ma za sobą ubogą historię przynależności -nigdy wcześniej nie byli cenionymi, w pełni przynależnymi, aktywnymi członkami żadnej grupy; dla takich osób już samo udane doświadczenie terapii grupowej ma walor leczący. Ponadto zachowania społeczne niezbędne do tego, by zostać uznanym członkiem spójnej grupy są również przystosowawcze w społecznym życiu jednostki poza grupą.

W warunkach spójnej grupy uczestnicy doświadczają akceptacji i zrozumienia. Łatwiej im wyrażać i badać samych siebie, uświadamiać sobie i integrować aspekty siebie dotychczas nieakceptowane oraz wchodzić w głębsze relacje z innymi. Spójność grupy sprzyja odsłanianiu się, podejmowaniu ryzyka i konstruktywnemu wchodzeniu w konfrontację i konflikt - a wszystkie te zjawiska sprzyjają udanej psychoterapii.

Grupy o wysokim stopniu spójności są stabilniejsze, lepsza jest w nich fre-