Scan 110328 0034

35

PRACA Z KOTERAPEUTĄ

GRUPY OTWARTE A GRUPY ZAMKNIĘTE

Decyzja dotycząca prowadzenia grupy otwartej bądź zamkniętej ściśle zależy od warunków klinicznych, celów oraz określenia czasu życia grupy. Grupa zamknięta spotyka się z góry określoną liczbę razy, rozpoczyna pracę z ustaloną liczbą uczestników i po pierwszej sesji zamyka drzwi i nie przyjmuje nowych osób. Niektóre warunki kliniczne dyktują jednoznacznie, kiedy grupa zamknięta ma się zacząć i skończyć. W uniwersyteckim ośrodku zdrowia, na przykład, grupa wsparcia dla studentów, którzy mają kłopot z napisaniem pracy, musi się zamknąć w jednym semestrze; rozkład zajęć oraz terminy wakacji studenckich wyznaczają konkretną datę jej rozpoczęcia i zakończenia. Niektóre grupy zamknięte, na przykład dla osób z zaburzeniami odżywiania lub osób w żałobie, mają program obejmujący określoną z góry liczbę spotkań, z konkretnym planem zajęć na każdą sesję.

W odróżnieniu od tego grupy otwarte są bardziej elastyczne w kwestiach uczestnictwa i struktury. W niektórych - na przykład w odzwierciedlających skład oddziału otwartych grupach szpitalnych - może się zmieniać liczba uczestników, podczas gdy inne zachowują stałą liczebność, zastępując nowymi uczestnikami osoby, które opuściły grupę. Grupy otwarte mają zazwyczaj obszerniejszy zestaw celów terapeutycznych i, ogólnie rzecz biorąc, spotykają się w nieskończoność; poszczególni uczestniczy przychodzą i odchodzą, a grupa nadal żyje własnym życiem. Chociaż uczestnicy grupy otwartej mogą zakończyć terapię, osiągnąwszy swoje cele terapeutyczne (średnio po 6-18 miesiącach), na ich miejsce wchodzą nowe osoby. Zdarzało się, że grupy w psychiatrycznych ośrodkach szkoleniowych były kontynuowane przez ponad 20 lat, dając możliwość szkolenia się kolejnym pokoleniom stażystów.

PRACA Z KOTERAPEUTĄ

Większość terapeutów grupowych woli pracować z koterapeutą. Kotera-peuci uzupełniają się wzajemnie i zastępują. Dzielą się ze sobą poglądami i razem badają domysły, dzięki czemu każdy z nich doskonali swoją umiejętność obserwacji i umiejętności terapeutyczne.

MĘSKO-ŻEŃSKI ZESPÓŁ TERAPEUTYCZNY

Para koterapeutów różnej płci ma wyjątkowe zalety. Po pierwsze, odtwarza rodzicielską konfigurację rodziny pierwotnej, co w przypadku wielu uczestników wzmacnia emocjonalny ładunek grupy. Po drugie, wielu pacjentów może