101768

Reiner Protsch próbował później rozwiązać kwestię pochodzenia szkieletu poprzez wydatowanie go metodą radiowęglową. W 1974 roku podał wiek 16 920 laL Istnieje jednak kilka problemów z datowaniem znaleziska Recka w ten sposób.

Przede wszystkim nie jest pewne czy próbka kości należała rzeczywiście do szkieletu. Samą czaszkę uważano za zbyt cenną, by używać jej do badań chronologicznych. Pozostała część szkieletu zniknęła z muzeum w Monachium w czasie II Wojny Światowej. Dyrektor muzeum przekazał kilka małych fragmentów kości, które Protsch określił jako „najprawdopodobniej" część oryginalnego szkieletu.

Do 1974 roku zachowane fragmenty szkieletu, o ile faktycznie do niego należały, były przechowywane w muzeum przez ponad 60 lat. Przez cały ten okres bakterie i inne mikroorganizmy mogły zanieczyścić skamieniałości współczesnym węglem, który same zawierały. Kości mogły również ulec zanieczyszczeniu znajdując się jeszcze w ziemi. Moczono je ponadto w organicznym środku ochronnym (saponie), posiadającym w swym składzie węgiel.

Czaszki z Kanjera i szczęka z Kanam

W 1932 roku Louis Leakey ogłosił odkrycia, jakich dokonał w Kanam i Kanjera w pobliżu Jeziora Wiktorii, w zachodniej Kenii. Leakey stwierdził, że szczęka z Kanam i czaszki z Kanjera są przekonującymi dowodami istnienia Homo sapiens we wczesnym i środkowym plejstocenie.

Zdaniem Leakeya znaleziska z Kanam i Kanjera wykazały, że hominid bliski współczesnemu gatunkowi człowieka istniał w czasach „człowieka jawajskiego" i „człowieka pekińskiego”, lub nawet wcześniej. Jeśli ta opinia jest słuszna, pitekantrop i sinantrop (obecnie Homo erectus) nie mogli być bezpośrednimi przodkami ludzkiego gatunku. Nie mógł nim być również „człowiek z Piltdown”, ze szczęką podobną do szczęki małpy człekokształtnej.

W marcu 1933 roku członkowie Wydziału Biologii Człowieka Królewskiego Instytutu Antropologicznego spotkali się, by rozpatrzyć odkrycia Leakeya, dokonane w Kanam i Kanjera. Grupa 28 naukowców, pod przewodnictwem Sir Arthura Smitha Woodwarda, opublikowała rapjorty na temat czterech kategorii materiałów:    geologicznych,

paleontologicznych, anatomicznych i archeologicznych . Wkrótce po tym, gdy na konferencji naukowej w 1933 roku uczeni wyrazili Leakeyowi pjoparcie, geolog Percy Boswell zaczął kwestionować wiek skamieniałości z Kanam i Kanjera. Leakey zetknął się już z jego krytyką w przypadku szkieletu Recka, zdecydował się więc zaprosić Boswella do Afryki, w nadziei, że rozwiąże to jego wątpliwości. Jednak nie wszystko szło po myśli Leakeya.