111795

Popytowa teoria kształtowania się dochodu narodowego

Ponieważ Keynes prowadził analizę krótkookresową przyjął założenie, że istnieje dany zasób urządzeń wytwórczych (niezmienny w badanym krótkim okresie czasu), a więc eliminuje wzrost podaży siły roboczej, wpływ inwestycji na rozszerzenie mocy wytwórczych i postęp techniczny. Keyne’s zastanawia się jakie czynniki określają stopień wykorzystania aparatu wytwórczego i rozmiarów zatrudnienia. Stawia tezę, że przyczyną niepełnego wykorzystania aparatu wytwórczego i bezrobocia jest niedostateczny popyt efektywny ludności. Dla udowodnienia tej tezy rozwija „popytową teorię kształtowania się dochodu narodowego”, która głosi, że o poziomie dochodu narodowego i poziomie zatrudnienia decyduje popyt efektywny ludności składający się z wydatków konsumpcyjnych i inwestycyjnych. Popyt konsumpcyjny jest względnie ustabilizowany, jego wahania nie przekraczają 20%, natomiast waliania popytu inwestycyjnego są poważne bo zmiany inwestycji brutto dochodzą nawet do 80% wyjściowego poziomu, stąd wyciąga wniosek, że główną przyczyną zmian w poziomie dochodu narodowego i zatrudnienia są wahania popytu inwestycyjnego i ponieważ Keynes prowadzi analizę krótkookresową to bada jedynie popytowe efekty inwestycji, a więc im wyższe inwestycje, tym wyższe zatrudnienie, wyższe dochody i popyt ludności, wyższy dochód narodowy i pełniejsze wykorzystanie mocy wytwórczych. Przesłanką tego rozumowania jest założenie że istnieje dany zasób urządzeń wytwórczych, a wyższy popyt umożliwia pełniejsze jego wykorzystanie. Keynes nie bada natomiast podażowego efektu inwestycji, a więc wpływu inwestycji na rozszerzenie zdolności wytwórczych, a więc wzrost produkcji, wzrost podaży. Analiza ta wykracza poza krótki okres czasu i dotyczy długookresowej równowagi.