10. „Pieśń o Rolandzie” - motyw ars moriendi- sztuka dobrego umierania (Roland zostaje wzięty przez anioły do nieba jako zasłużony bojownik w walce z wrogami- niechrześcijanami)
11. „Dzieje Tristana i Izoldy"- kochankowie Tristan i Izolda, stają się nimi nie na skutek własnej woli, ale sił od nich niezależnych. Magiczny napój powoduje, że ich życia zostają ze sobą połączone do samego końca. Jest to miłość narażona na liczne próby, zagrożenia. Ostatecznie nie potrafią bez siebie żyć. Ich śmierć jest symboliczna- z jednego grobu na drugi wyrasta krzak głogu, który łączy ich również w zaświatach i jest symbolem wielkiej miłości.
12. FILOZOFIE ŚREDNIOWIECZA:
a) , tomizm- doktryna filozoficzna i teologiczna św. Tomasza z Akwinu. Przeznaczeniem człowieka jest poznanie najwyższego dobra - oglądanie Boga dzięki ' światłu chwały*, człowiek znajduje się na drabinie bytów pomiędzy aniołami i zwierzętami.
b) . augustynizm- w znaczeniu węższym doktryna św. Augustyna. Augustynizm we wszystkich swych wersjach zakłada uprzedzające refleksję rozumową przyjęcie porządku nadprzyrodzonego, z którego pochodzi łaska Boża. kierująca wolą człowieka, i objawienie (iluminacja) oświecające umysł: przedmiotem augustynizmu są prawdy objawione, które poddaje się metodycznej racjonalizacji; centralnym punktem augustynizmu jest koncepcja Boga
c) . franciszkanizm- wiążę się on z postacią św. Franciszka z Asyżu, żyjącego pomiędzy XII, a XIII wiekiem. Wyrzekł się swojego majątku, dóbr. które mu się należały z tytułu pochodzenia i poświecił swoje życie ubogim, a także chorym na dżumę. Był pewnego rodzaju propagatorem tzw. wiary radosnej. W „Kwiatkach św. Franciszka* znajdujemy mnóstwo przykładów na to, ze św. Franciszek potrafił np. porozumieć się z dzikimi zwierzętami, że traktował rośliny i zwierzęta jako naszych braci mniejszych, co oznaczało, że należy im się taki sam szacunek jak do każdego innego człowieka. W swoim życiu kierował się przede wszystkim miłością i współczuciem. Nigdy się na nikogo nie gniewał i nie obrażał. Franciszkanizm pojawia się w poezji np. Leopolda Staffa. Franciszkanizm jest wyrazem radości życia, człowieka, który potrafi cieszyć się małymi rzeczami.
13. „Mgmęntg mori"- pamiętaj o śmierci. Przypomnienie bardzo popularne w średniowieczu, że nie da się uniknąć śmierci.
14. MOTYWY LITERACKIE:
- motyw Boga- pojawia się w takich utworach jak np. ..Pleśń o Rolandzie'- obok ojczyzny. Bóg jest dla mego największą wartością, śmierć samego rycerza jest świadectwem tego. że jego chwalebne czyny na polu bitwy gwarantną mu "wniebowzięcie"
‘ motyw młodości- „Wełkl Testament*, szalona młodość św. Fran&szka z Asyżu, młodość św. Aleksego, który właśnie w tym czasie wybiera jakże istotną drogę życiową- zyoe w ascezle
- motyw cierpienia- może to być cierpienie w wyniku ascezy. co dotyczyło św. Aleksego, cierpienie z miłości- „Dzieje Tristana l Izoldy’, cierpią również grzesznicy w piekle Dantego- „Boska komedia*
- motyw wędrówki- ..Boska komedia" Dante Allghlen- wspinanie Się od piekła (symbolicznego grzechu) do raju, czyli nieustanne próby doskonalenia się człowieka, próba zrozumienia tego. co właściwe.
‘ motyw śmierci- bardzo ważny w średniowieczu. Poiawla &ę „ars moriendi"- sztuka pięknego umierania*, czego przykładem Jest Roland. Także niezwykłe cuda towarzyszyły śmierci świętego Aleksego. Śmierć pojawiła się Polikarpowi w postaci rozkładających się zwłok w ..Rozmowie Mistrza PoLkarpa ze śmiercią*.
- motyw zbrodni- piekło Dantego I zbrodniarze, którzy tam przebywają.
‘ motyw zdrady- Tristan, który w wyniku naptoa się napoju miłosnego nieszczęśliwie zakochuje się w Izoldzie, która ma zostać królewską zoną
- motyw moralności- dotyczy moralności chrześcijańskie! zarówno w ocenie zachowania świętego, władcy, czy rycerza chrześcijańskiego
- motyw władzy- Karol Wle*l w „Pieśni o Rolandzie". Bolesław Chrobry z kronik Galla Aronma. krół Marek z ..Dziejów Tnstana l Izołdy”
- motyw arkadii- wiecznego szczęścia, do którego każdy człowiek powinien dążyć- znajdujemy go w ..Boskie) komedii” Dantego Atghierl w opisie raju
■ motyw tańca- taniec śmierci- ..damce macabre*- śmierć porywa do tańca w dzikim korowodzie przedstawicieli wszystkich warstw społecznych np. w „Rozmowie Mistrza Polikarpa ze smerdą".